Z głębokim żalem w sercu informujemy, że dziś 07.10.2020 r. nad ranem  odszedł do Pana nasz proboszcz ks. radca Piotr Wowry. Ukochany mąż, brat, przyjaciel. Ten który ufał Bogu w każdej sytuacji i zawsze widział w drugim człowieku swojego bliźniego.

Ksiądz Piotr Wowry urodził się w Cieszynie 12 czerwca 1963 roku. Po studiach teologicznych w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie został ordynowany na księdza w dniu 13 grudnia 1987 roku w Świętochłowicach, przez ks. biskupa Janusza Narzyńskiego.

Po wikariacie w parafii Św. Trójcy w Warszawie (1987-1990) i w Ustroniu (1990-1993), został w Ustroniu najpierw proboszczem pomocniczym (1993-2007), a następnie w roku 2007 wybrany proboszczem parafii ewangelickiej w Ustroniu.

W latach 2007 – 2016 radca diecezjalny Diecezji Cieszyńskiej. Członek Synodu Kościoła XIV kadencji. W 2016r. został wybrany na radcę Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce.

Ks. Piotr Wowry był inicjatorem i Prezesem Ewangelickiego Stowarzyszenia Maria-Marta w Ustroniu, zrzeszającego osoby niepełnosprawne.

Ks. Piotr Wowry od 2007 r. był v-ce prezesem Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Ekumenicznego w Ustroniu. Wspierał ekumeniczne działania na rzecz jedności chrześcijan, w szczególności dialogu katolicko- luterańskiego na terenie miasta, powiatu i regionu poprzez organizowanie nabożeństw ekumenicznych, uroczystości patriotycznych, prelekcji, wystaw, licznych koncertów.

Ks. Piotr Wowry zajmował się także nauczaniem młodzieży . Był współautorem książek do lekcji religii.

Za działalność na rzecz drugiego człowieka, w roku 2018, odznaczony Złotą Odznaką „Za zasługi dla województwa śląskiego”.

Śp. ks. Piotr Wowry pozostawił żonę Karinę i całą ustrońską parafię.

za: www.ustron.luteranie.pl

Related Images:

Drogie Siostry i Bracia w Jezusie Chrystusie!

Z pewnością docierają do Was różne informacje o sytuacji na Białorusi, która jest naszym bezpośrednim, wschodnim sąsiadem. Nie brakuje komentarzy, że przeżywa teraz „swój sierpień”, co jest odniesieniem do wydarzeń, które miały miejsce przed wieloma laty w Polsce.

Zapraszam Was do stworzenia wspólnej więzi modlitewnej w najbliższą niedzielę 23 sierpnia 2020 roku. Niech z każdej parafii popłynie modlitwa o pokój i wolność dla Białorusi. Pamiętajmy też na co dzień w naszych osobistych modlitwach nie tylko o naszych współwyznawcach w tym kraju, ale także o całym białoruskim społeczeństwie, które pokojowo walczy o przemiany.

W ostatnich dniach w naszym przewodniku „Z Biblią na co dzień” pojawił się cytat niemieckiego teologa Petera Straucha: „Postawiłeś nas pośród sporów tego świata, abyśmy ogłaszali Twój pokój, który zaczyna się dopiero tam, gdzie człowiek jak dziecko zaufa Twojemu słowu.” Myślę, że doskonale pasuje do obecnej sytuacji. Postawieni zostaliśmy nie tyle w środku niepokoju, co tuż obok walki o godność, wolność i szacunek. Nie możemy zrezygnować z działania, w tym z modlitewnej inicjatywy.

Zwróciłem się z prośbą o przygotowanie tekstu modlitwy do Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Białymstoku. To parafia położona najbliżej granicy z Białorusią, więc najlepiej rozumie tamtejszą sytuację. Otrzymałem tekst, który dodaję poniżej, a który został przygotowany przez grupę ludzi z białostockiej parafii. Zachęcam do wykorzystania tej modlitwy.

Polecam również lekturę wywiadu z ks. Władimirem Tatarnikowem, proboszczem Parafii Ewangelicko-Luterańskiej św. Jana w Grodnie, z którym nasz Kościół jest w stałym kontakcie. Wywiad ukazał się na portalu ewangelicy.pl, a opublikowany został z wymownym tytułem: „Biliśmy w dzwony, aby milicja nie biła ludzi”.

Niech dobry Bóg będzie dla nas nieustannie źródłem pokoju!

Dziękuję za Wasze zaangażowanie i modlitewną łączność.
Biskup Jerzy Samiec

MODLITWA O BIAŁORUŚ

Przychodzimy do Ciebie, Wszechmogący Panie i Boże, który jesteś Bogiem porządku i pokoju. Przynosimy naszych wschodnich sąsiadów. Prosimy zatrzymaj przemoc, ujmij się za skrzywdzonymi, dodaj im sił, aby mogli przebaczyć tym, którzy ich skrzywdzili.

Powstrzymaj nienawiść, a w jej miejsce wlej wzajemny szacunek. Daj mądrość, roztropność i dar jedności wszystkim, którzy decydować będą o przyszłości Białorusi.

Powierzamy Tobie wszystkich angażujących się społecznie i narażających swoje życie, czy zdrowie. Prosimy pociesz tych, którzy podczas protestów stracili swoich bliskich, wzmocnij tych, którzy zostali fizycznie i psychicznie złamani.
Obdarz Panie naszych sąsiadów wolnością, sprawiedliwością i pokojem, a nas uczyń wrażliwymi na ludzką krzywdę, niesprawiedliwość i zło, abyśmy według naszych możliwości umieli właściwie reagować.  Chcemy być solą i światłością tego świata! Amen.

Related Images:

Jest tylko kilka konkretnych szczegółów dotyczących życia znakomitego muzyka i kompozytora Johanna Knöfela, który urodził się w Lubaniu w 1530 roku i gdzie dorastał.

Nie wiadomo, gdzie zdobył wykształcenie, ale około 1560 roku pracował jako kantor i nauczyciel w słynnym Gimnazjum Trotzendorffa w Złotoryi. Uczył tam gry na flecie, skrzypcach i fortepianie, a także kompozycji.

W roku swojego ślubu, 1569, był już kapelmistrzem na dworze księcia piastowskiego Heinricha XI z Legnicy, Brzegu i Złotoryi. Zadedykował mu również swoją pierwszą dużą kompozycję: Dulcissimae cantiones.

W 1575 roku ukazało się jego kolejne ważne dzieło, Cantus choralis, które zadedykował luterańskiej radzie miasta Wrocławia. Kilka lat później, w 1579 r., był kapelmistrzem w Heidelbergu w służbie księcia Ludwika VI Wirtembergii, któremu poświęcił Cantiones piae w 1580 roku, a także szereg pieśni świeckich, które nazwał Neue deutsche Liedlein.

Wkrótce po śmierci elektora w 1583 roku Knöfel powrócił na Śląsk, a wkrótce potem do Pragi jako organista w kościele Braci Czeskich na Nowym Mieście. W 1592 roku publikuje tam Novae melodiae. Po 1592 roku nie ma już żadnych dalszych odniesień i informacji o jego pracy i życiu. Zakłada się, że zmarł on w Pradze w 1617 roku.

Johann Knöfel – prawie zapomniany syn Lubania i wspaniały muzyk.

Można będzie usłyszeć utwory na chór, flet i organy, w tym pięcioczęściowe części z Cantus coralis, pięcioczęściowe aranżacje pieśni z Neue deutsche Liedein i dwa chorały napisane specjalnie dla Lubania po pożarze miasta w 1760 roku.

ks. Cezary Królewicz

Related Images: