Siostry i Bracia!

W ostatnich tygodniach docierają do nas relacje o osobach, które przebywają w pasie granicznym pomiędzy Polską a Białorusią. Każdego dnia sytuacja staje się coraz trudniejsza – nie każda z osób ma możliwość formalnego złożenia wniosku o ochronę międzynarodową, a procesy legalizacji pobytu trwają długie miesiące. Grupy osób, w tym rodziny z małymi dziećmi, przebywają na wolnym powietrzu, szukając schronienia i pomocy. Coraz niższa temperatura otoczenia oraz niesprzyjające warunki atmosferyczne powodują skrajne wychłodzenie i silne przeziębienie. Co więcej, potwierdzone są także przypadki, kiedy osoby zmarły, ponieważ nie dotarła do nich pomoc. Poruszające świadectwa, wstrząsające bezpośrednie relacje i kryzysowa sytuacja na granicy sprawiają, że bezpośrednia pomoc jest cały czas potrzebna.

Jako chrześcijanie jesteśmy powołani do okazywania miłosierdzia człowiekowi w potrzebie, do aktywnej troski i konkretnego działania. Pomoc tym, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji jest w tym kontekście nadrzędną wartością, bez względu na czyjeś pochodzenie, wyznanie czy pozycję społeczną. Dlatego nie możemy pozostać obojętni na los tych, którzy pragną rozpocząć nowe życie z dala od konfliktu, prześladowań, nierówności i niesprawiedliwości społecznej. 

Diakonia Polska apeluje o składanie ofiar na rzecz uchodźców, którzy docierają do Polski przekraczając granicę z Białorusią. Rozpoczynamy projekty pomocowe zarówno dla uchodźców osadzonych w strzeżonych ośrodkach, jak i dla osób, które przemierzają polskie tereny przygraniczne i nie mają dostępu do suchego i ciepłego ubrania, ubrania, noclegu, posiłku. Wzywając do poszukiwania takich rozwiązań prawnych, które nie będą pozbawiały człowieka należnego mu szacunku i godności, okażmy naszą solidarność przekazując artykuły pierwszej potrzeby, niezbędne do przetrwania jesiennego okresu na wolnym powietrzu. W przygotowywanych przez Diakonię Polską zestawach pomocowych znajdą się woda, batony energetyczne, żelowy ogrzewacz do rąk, plastry, folia termiczna i polarowy koc. Tym zaś spośród uchodźców, którzy znaleźli się w jednym z polskich ośrodków dla cudzoziemców, wsparcie przekażemy poprzez konkretną placówkę – po rozeznaniu potrzeb przekazane zostaną odzież, artykuły higieniczne i spożywcze, materiały plastyczne dla dzieci. 

Ofiary pieniężne na pomoc dla uchodźców można przekazywać przez parafie ewangelickie lub indywidualnie do dnia 15 listopada 2021 roku na konto Diakonii z dopiskiem „Uchodźcy”: 

Diakonia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP (Diakonia Polska)

00-246 Warszawa, ul. Miodowa 21

Bank PEKAO S.A. I O/Warszawa

Numer konta: 78 1240 1037 1111 0000 0693 1384

bądź też za pośrednictwem platformy płatności elektronicznych DotPay: www.diakonia.org.pl/darowizny

Z chrześcijańskim pozdrowieniem

Warszawa, 21 października 2021

Related Images:

Synod Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce w tajnym głosowaniu opowiedział się ZA wprowadzeniem ordynacji kobiet na księży.

Za wnioskiem Synodalnej Komisji Kobiet głosowało 45 osób, 13 było przeciw, 1 głos był wstrzymujący. Zgodnie z procedurą, uchwalenie wniosku dotyczącego zmiany Zasadniczego Prawa Wewnętrznego wymaga uzyskania większości 2/3 głosów.

Dyskusja na temat ordynacji kobiet w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce toczyła się z przerwami od ponad 70 lat. W 1963 roku umożliwiono absolwentkom teologii wprowadzenie w urząd nauczania kościelnego, dzięki czemu katechetki nauczały, odprawiały nabożeństwa i zajmowały się pracą duszpasterską w parafiach. 

W 2008 roku Synodalna Komisja Teologii i Konfesji stwierdziła, że nie istnieją przeszkody natury teologicznej w ordynowaniu kobiet na posługę księdza.

Od 1999 r., dzięki zmianom w Pragmatyce Służbowej, kobiety w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce mogły być duchownymi w posłudze diakona. Mogły podejmować pracę charytatywną, ewangelizacyjno-misyjną oraz pomocniczą służbę Słowa Bożego (m.in. prowadzenie nabożeństw, ślubów i pogrzebów, sprawowanie sakramentów, od 2016 r. także Sakramentu Komunii Świętej), nie miały jednak możliwości samodzielnego prowadzenia parafii.

Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 roku.

za: luteranie.pl

Related Images:

Kościół luterański w Polsce posiada jedynie dwa zabytki wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, czyli miejsca o wyjątkowej powszechnej wartości – jak określone to zostało w jednym z kryteriów wpisu. W jednym z nich, Kościele Pokoju w Świdnicy, zorganizowano uroczystości 20-lecia wpisu na listę.

– Doskonale pamiętam dzień, gdy ogłoszono wpis na listę UNESCO. Zgromadziliśmy się przed kościołem, było zimno, deszczowo, ale nas rozgrzewała atmosfera tego wydarzenia. 20 lat, jakie od niego upłynęły, to czas intensywnego przeobrażenia: było szaro, a dziś cieszymy się barwnym odnowionym wnętrzem. Kościół Pokoju to miejsce kultu religijnego, gdzie dzieją się cudowne ekumeniczne spotkania, jakich wcześniej tu nie było. Szczególnie zapamiętałam wizytę Dalajlamy. To także jedno z najważniejszych miejsc na mapie kulturalnej Europy – podkreśliła prezydent Świdnicy, Beata Moskal-Słaniewska podczas uroczystości.

10 września historycy, historycy sztuki, konserwatorzy, architekci, muzykolodzy, nauczyciele i dziennikarze spotkali się w kościele na konferencji „Drewno nie może czekać”. Był to pierwszy punkt dwudniowych obchodów.

– My, ludzie, stale na coś czekamy, ale ten obiekt czekać już nie może – przywitał gości ks. bp Waldemar Pytel. Zaznaczył, że kościół jest odnowiony niemal w połowie. Przyznał, że wcześniej znany był głównie specjalistom, a od czasu wpisu na listę stał się szeroko rozpoznawalny, zaczął przyciągać turystów z całego świata. Wpis sprawił, że parafianie i świdniczanie stali się dumni z obiektu, który długo był zaniedbany, szary, przemilczany.

– Ten proces trwa nadal: zmiana postrzegania Kościoła Pokoju, który nie jest już tylko świątynią małej parafii ewangelicko-augsburskiej, ale dziedzictwem kulturowym światowej klasy. Lista niewątpliwie przyczyniła się do lepszego poznania, a także zrozumienia i akceptacji tego miejsca – dodał biskup.

Kilkanaście osób uhonorowano tytułem „Anioła Kościoła Pokoju”, a za Ambasadora Kościoła uznano prof. Ulricha Schaffa, który w latach 90. kierował pierwszymi pracami projektowymi i konserwatorskimi na placu Pokoju i był jednym z pomysłodawców wpisu do UNESCO.

– Bardzo trudno jest dostać się na tę listę. Wpis potwierdza, że Kościół Pokoju to rzeczywiście wyjątkowe miejsce. Podziwiam jego gospodarzy za wytrwałość w przywracaniu urody i za umiejętne zarządzanie – mówiła Ewa Nekanda-Trepka, wiceprezes zarządu Ligi Polskich Miast i Miejsc UNESCO. O kryteriach wpisu na listę opowiadał Grzegorz Grajewski z Narodowego Instytutu Dziedzictwa, natomiast prof. Jacek Purchla, b. przewodniczący Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO mówił o niekwestionowanym prestiżu organizacji, która skupia ponad 200 państw.

– W odróżnieniu od Międzynarodowego Funduszu Walutowego czy Banku Światowego obszarem działania UNESCO nie jest świat kapitału, lecz świat wartości. W tym niewątpliwie tkwi magia i siła marki UNESCO – uważa profesor. Przypomniał, że świdnicki wpis był pierwszą na Liście świątynią luterańską, a także pierwszym wpisem dobra kultury na podstawie nie tylko jego wartości materialnych, ale przede wszystkim duchowych.

Prof. Ulrich Schaaf, historyk architektury i konserwator zabytków sięgnął do początków kościoła, do wzorów, z jakich korzystali parafianie i budowniczowie. Podkreślił, że Kościół Pokoju w obecnym stanie jest obiektem mocno nawarstwionym, który przechodził kolejne metamorfozy. Najnowsze zmiany miały miejsce w ostatnich latach i wiążą się z renowacją prowadzoną przez Ryszarda Wójtowicza wraz z zespołem.

– To zabytek bardzo cenny i złożony pod względem konserwatorskim. Wiele już zrobiliśmy, ale nadal 60 proc. wystroju i wyposażenia niszczeje w zastraszającym tempie i pilnie są potrzebne środki na dalsze prace – uważa konserwator tłumacząc temat konferencji: „Drewno nie może czekać”.

Drugi dzień obchodów uświetnił koncert Rafała Blechacza – pianisty, laureata Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego, którego łatwiej usłyszeć w Japonii czy Stanach Zjednoczonych niż w Polsce. Artysta występuje w najsłynniejszych salach koncertowych, sprzedaje setki tysięcy płyt, a przed siedmioma laty krytycy przyznali mu Nagrodę Gilmore’a uważaną za „pianistycznego Nobla”. Do Kościoła Pokoju przyjechał z niedawno kupionym fortepianem Steinway&Sons oraz z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej pod kierunkiem Łukasza Borowicza. Wspólnie wykonali 24 Koncert fortepianowy A-dur KV 488 oraz 40 Symfonię g-moll KV 550 W.A. Mozarta.

– W niebie słucha się Bacha, ale gdy Bóg wychodzi, aniołowie zapraszają Mozarta – zagaiła Róża Światczyńska z Programu 2 Polskiego Radia, która prowadziła wieczór 11 września.

Splotły się w nim dwie rocznice, jasna i ciemna: 20-lecie wpisu UNESCO i 20 lat od zamachu na wieże WTC. Do nowojorskiego dramatu nawiązała kompozytorka Ewa Fabiańska-Jelińska, której „Adagio pamięci ofiar zamachu na World Trade Center” zamówione przez Filharmonię Poznańską miało prawykonanie w Świdnicy. Przed koncertem można było kupić książkę „11 września. Dzień, w którym zatrzymał się świat” Mitchella Zuckoffa; część zysków z każdego sprzedanego egzemplarza Wydawnictwo Poznańskie przeznacza na renowację Kościoła Pokoju.

– Wybrałem te właśnie utwory, żeby podkreślić tragiczną rocznicę. Z tego koncertu przebija jednak nadzieja, którą nam daje Mozart – opowiadał po koncercie Blechacz entuzjastycznie przyjęty przez kilkaset osób, które go oklaskiwały. Dla świdnickiej publiczności wykonał jeszcze dodatkowo „Preludium i fugę” Cesara Francka.

Warto podkreślić, że występ w świdnickim Kościele Pokoju był pierwszym koncertem Rafała Blechacza w ojczyźnie od wybuchu pandemii i jedynym w 2021 roku.

Partnerami wydarzenia byli Politechnika Wrocławska i Filharmonia Poznańska.

Tekst: Aneta Augustyn, ks. Paweł Meler

Zdjęcia: Dariusz Nowaczyński

Related Images:

Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce z uwagą śledzi wydarzenia na granicy polsko-białoruskiej oraz ogólnospołeczną debatę na temat uchodźców z Afganistanu. Solidaryzujemy się ze słowami zwierzchnika Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce bp. Jerzego Samca wypowiedzianymi 19 sierpnia 2021 r. za pośrednictwem mediów społecznościowych, który zaapelował o chrześcijańskie działania wobec bezbronnych ludzi, uciekających przed wojną. Wspieramy także wszystkich – zarówno wierzących i niewierzących – którzy nie ustają w apelach o chrześcijańskie bądź po prostu humanitarne podejście do sprawy.

Szanując i w pełni aprobując obowiązujące na terenie Rzeczypospolitej Polskiej regulacje prawne, apelujemy o podjęcie zwyczajnych i nadzwyczajnych działań, mających na celu ochronę życia ludzkiego – widzialnego, namacalnego i proszącego o pomoc. Tym samym wspieramy apel Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, innych instytucji oraz pojedynczych osób, którym nieobojętny jest los tych, którzy stracili wszystko poza skrawkami nadziei.

Szanując zasadę rozdziału Kościoła od Państwa, upominamy się o prawa człowieka, szczególnie słabszego, pozbawionego wolności i cierpiącego. Jako wspólnota chrześcijan chcemy na wszelkie możliwe i dostępne nam sposoby wspierać działania humanitarne i takie rozwiązania prawne, które będą w zgodzie z prawem polskim i międzynarodowym.

Nasza Ojczyzna – przez wieki wielokulturowa, wielonarodowa i wieloreligijna – była przystanią bezpieczeństwa dla tych, którzy uciekali przed prześladowaniami. Wyrażamy nadzieję, że wciąż tak jest. Chrześcijańskiej tożsamości naszego kraju nie można zamknąć w kościelnych kryptach, zredukować do religijnych deklaracji czy eksponować na sztandarach. Nie znamy innej Ewangelii niż tej o Bogu, który w Jezusie Chrystusie stał się miłością dla nas, a którą wyraża przypowieść Jezusa o miłosiernym Samarytaninie.

Prosimy o podjęcie pilnych działań dla dobra wspólnego.

Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP

Warszawa, 27 sierpnia 2021 r.

Related Images: