W niedzielę 9 września 2012 roku Parafia Ewangelicko-Augsburska w Jeleniej Górze – Cieplicach obchodziła jubileusze: 270-lecia istnienia cieplickiej parafii ewangelickiej i 235-lecia poświęcenia parafialnego kościoła Zbawiciela.
W nabożeństwie dziękczynnym wzięli udział m.in.: ks. bp Ryszard Bogusz – zwierzchnik Diecezji Wrocławskiej, ks. bp Jerzy Samiec – zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, który wygłosił kazanie, ks. radca Edwin Pech i miejscowy proboszcz ks. Sebastian Kozieł. W trakcie nabożeństwa wystąpił ewangelicki chór z parafii w Wiśle na Śląsku Cieszyńskim.
W godzinach popołudniowych odbyła się sesja naukowa poświęcona historii miejscowych ewangelików. Wygłoszono następujące referaty:
-
Dom modlitwy (Bethaus) w Cieplicach I jego najbliższe otoczenie w świetle źródeł archiwalnych (architektura – wyposażenie wnętrza – kwestie patronatu – fundacje parafian) – Marta Kaluch-Tabisz
- Pomiędzy Cieplicami Zdrojem a Jelenią Górą. Ołtarz luterański i jego ikonografia – Marcin Wisłocki
- Na marginesie książki „Kościoły protestanckie na Dolnym Śląsku”. O projektach wydawniczych oraz planach na przyszłość związanych z przewodnikiem „Po kościele ewangelicko-augsburskim Zbawiciela w Cieplicach-Jeleniej Górze” – dr Piotr Oszczanowski
- Plany DPS na przyszłość – dalsze remonty zabytkowego kościoła Zbawiciela – dr Peter Schabe
Uroczystości zwieńczył występ Marcina Armańskiego zorganizowany na zakończenie Cieplickich Koncertów Organowych.
Parafialne jubileusze były również okazją do podziękowań wielu instytucjom i darczyńcom wspierającym projekt przywrócenia do dawnej świetności zabytkowego kościoła parafialnego z 1777 roku. Latem zakończył się pierwszy etap rewitalizacji w zakresie kapitalnego remontu dachu.
Ewangelicki kościół Zbawiciela w Jeleniej Górze Cieplicach jest jednym ze znaczących dzieł śląskiej architektury nowożytnej, ciekawym dziełem przełomu i czasów, gdy przebrzmiewa już sztuka baroku, neoklasycyzm powoli zdobywał coraz większe uznanie, a artyści znajdowali upodobanie w ulotnej i subtelnej sztuce rokoka. W swej architektonicznej formie świątynia jest jeszcze barokowa, z potrzeby dania świadectwa trendom i upodobaniom nowej epoki – neoklasycystyczna, a w swej witalności i radości detalu – rokokowa.
Fotografie: Beata Michałek