Trwa okres rozliczeń podatkowych za rok 2020. To bardzo dobra okazja do wsparcia działań Diakonii Polskiej. Przekazując 1 procent swojego podatku możesz pomóc nam pomagać. Ten 1 procent, choć pozornie niewielki, to dar serca – szczególnie ważny w trudnych czasach pandemii COVID-19.

Diakonia Polska jest organizacją pożytku publicznego. Dzięki temu każdy podatnik może ją wesprzeć 1 procentem swojego podatku dochodowego. Nie wiąże się to z żadnymi kosztami ani wypełnianiem dodatkowych formularzy. Wystarczy w odpowiedniej rubryce swojego zeznania podatkowego wskazać Diakonię Polską jako organizację pożytku publicznego, którą chce się wesprzeć, i podać jej numer KRS – 0000260697.

Jak pomagamy?

Dlaczego warto wspierać działania Diakonii Polskiej? Ponieważ od ponad dwudziestu lat konsekwentnie wspieramy osoby znajdujące się w potrzebie. Niesiemy pomoc m.in. rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji, seniorom, osobom chorym i z niepełnosprawnością. Wspieramy też placówki socjalne, a także dofinansowujemy wyjazdy wakacyjne i stypendia edukacyjne dzieci z uboższych rodzin. Więcej informacji tutaj.

Dzięki przekazanym wpłatom z 1% i poprzez prowadzone projekty w 2020 roku Diakonia Polska mogła odpowiedzieć na potrzeby osób bezpośrednio dotkniętych skutkami pandemii, w tym m.in. zakupić tablety dla uczniów, którzy w sytuacji obowiązkowej nauki zdalnej nie mieli dostępu do narzędzi elektronicznych umożliwiających komunikację ze szkołą; zakupić środki ochrony osobistej dla podopiecznych i pracowników domów opieki; udzielić pomocy rzeczowej (żywność, leki i opał) osobom starszym i chorym czy dofinansować leczenie i rehabilitację osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej (o projekcie zakupu tabletów dla uczniów pisaliśmy tutaj).

Wiele z tych działań nie byłoby możliwych bez środków pozyskanych z 1 procentu podatku dochodowego. To dzięki wsparciu darczyńców możemy pomagać ludziom w potrzebie. 1 procent Twojego podatku to Twój dar serca.

Do pobrania (pliki pdf):

• ULOTKA 1% za 2020 rok
• PISMO DIAKONII
• PLAKAT 1% za 2020 rok

Related Images:

Kolejna nagroda dla wrocławskiej diakonii.

Fundacja Ewangelickie Centrum Diakonii i Edukacji im. ks. Marcina Lutra we Wrocławiu uhonorowana została certyfikatem „Wrocław bez Barier imienia Bartłomieja Skrzyńskiego”. Plebiscyt ma na celu docenienie inicjatyw, działań i przedsięwzięć, które przyczyniają się do wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Zainaugurował go w 2010 roku rzecznik prezydenta Wrocławia ds. Osób Niepełnosprawnych, śp. Bartłomiej Skrzyński. Zmarły tego roku działacz urósł na Dolnym Śląsku do rangi symbolu empatii i pracy na rzecz osób z niepełnosprawnościami i swoim zaangażowaniem przyczynił się do rozwoju fundacji założonej przez diecezję wrocławską KEA w RP. W 2018 roku organizację plebiscytu przekazano fundacji „Potrafię Pomóc”.

Nagrodę w imieniu ewangelickiego centrum odebrał ks. Robert Sitarek, który jednocześnie jest jej laureatem. Dziękując za docenienie instytucji, prezes fundacji wspomniał śp. Bartłomieja Skrzyńskiego, który razem z założycielami fundacji „Potrafię Pomóc” wyznaczyli najwyższe standardy wielozakresowej pomocy osobom potrzebującym.

Uroczystość wręczenia certyfikatów odbyła się 4 grudnia 2020 roku przy okazji otwarcia Centrum Diagnostyczno-Terapeutycznego Chorób Rzadkich – jeszcze jednego miejsca w stolicy Dolnego Śląska, które wychodzi naprzeciw ludzkim potrzebom.

Certyfikat „Wrocław bez barier” to już kolejna w ostatnim czasie nagroda, którą przyznano Fundacji Ewangelickie Centrum Diakonii i Edukacji im. ks. Marcina Lutra we Wrocławiu. Wcześniej nagrodę Lodołamacza w kategorii „dziennikarz bez barier” otrzymała telewizja „Przystań” działająca w ramach prowadzonego przez fundację Warsztatu Terapii Zajęciowej. Wielkim wyróżnieniem było też ubiegłoroczne uhonorowanie pracy fundacji Dolnośląskim Kluczem Sukcesu w kategorii „najlepsza dolnośląska organizacja pozarządowa”.

Ewangelickie Centrum Diakonii i Edukacji nastawione jest na pomoc osobom z niepełnosprawnościami i prowadzi na terenie Wrocławia domy pomocy społecznej, przedszkole, szkoły specjalne oraz integracyjne dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie i ruchowo, Warsztat Terapii Zajęciowej dla dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną, Całodobowe Placówki Opiekuńczo-Wychowawcze typu socjalizacyjnego „Tęcza” i „Opoka” oraz wypożyczalnię sprzętu pomocniczego i rehabilitacyjnego. Przez dwadzieścia lat swojego funkcjonowania diakonia diecezji wrocławskiej stała się profesjonalną instytucją wcielającą etos troski o drugiego człowieka w życie. Coraz częściej jest to doceniane i uznawane przez instytucje w Polsce i Europie.

Tekst i zdjęcia: ks. Paweł Meler

Related Images:

Zaniepokojeni sytuacją, jaka ma miejsce w polskim społeczeństwie, podziałami, które przebiegają często poprzez rodziny, jako Konferencja Biskupów Luterańskich pragniemy wyrazić naszą duszpasterską troskę. Od wielu dni odbywają się w Polsce największe protesty od początku lat 80. ubiegłego wieku. Wtedy, strajki powszechne dotyczyły naprawy sytuacji ekonomicznej, a skończyły się walką o odzyskanie wolności. Czterdzieści lat później, na ulice wyszły przede wszystkim kobiety. Mężczyźni stoją ramię w ramię z protestującymi. Zdecydowaną większość stanowią młodzi, niezadowoleni ludzie. Kościół nie może patrzeć obojętnie na to, co dzieje się w naszym społeczeństwie. Przyszło nam żyć w czasie pandemii, w okresie szczególnego zagrożenia życia setek czy już tysięcy osób, a mimo to, tak wielu ludzi mając świadomość epidemicznego zagrożenia, gotowych jest manifestować, walczyć o swoje prawa i wolności.

Dla luteran na całym świecie istotnym elementem chrześcijańskiego świadectwa jest obecność w debacie publicznej. Teologia luterańska w oparciu o reformacyjną naukę o dwóch władzach wskazuje na wyraźny podział kompetencji Kościoła i państwa. Misją Kościoła jest głoszenie Ewangelii i kształtowanie sumień, nie zaś forsowanie określonych rozwiązań moralnych poprzez narzucanie ich za pomocą regulacji prawnych w sferze państwa. Zadaniem Kościoła jest składanie świadectwa, a nie przymuszanie, narzucanie swojej woli czy kontrolowanie.

Z biblijnej perspektywy i reformacyjnego przekazu uczymy się, że zostaliśmy obdarowani wolnością Bożych dzieci, co oznacza samodzielne podejmowanie decyzji w swoim życiu oraz ponoszenie odpowiedzialności za podjęte wybory, także te najtrudniejsze. Takie pojmowanie wolności każe dzisiaj wielu ludziom głośno wypowiadać słowo sprzeciwu, często w formie, która daleka jest od werbalnej poprawności. Kościół musi wsłuchiwać się w pytania, skargi, żale czy nawet krzyki ludzi. Przestaje wypełniać powołanie, gdy odwraca się od sfrustrowanych, poszukujących, od tych, którzy wykrzykują pod jego adresem swoją złość, a nawet deklarują swoją niewiarę.

Mamy świadomość, że powodem tak wielkiego buntu jest decyzja Trybunału Konstytucyjnego, która odchodzi od przyjętych dwadzieścia siedem lat temu rozwiązań mających na celu ochronę płodu ludzkiego, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony życia, zdrowia i godności kobiety będącej w ciąży oraz zapewnieniu wolności podejmowania decyzji w sytuacjach skrajnie trudnych wyborów moralnych.

W Oświadczeniu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Sprawie Ochrony Życia z roku 1991 odwołujemy się do tradycyjnego rozumienia świętości życia, wskazując zarazem, że zadaniem działania Kościoła nie jest wpływanie na ustawodawcę celem penalizacji aborcji. Ani wówczas, ani obecnie, my luteranie, nie chcemy narzucać swojej wizji światopoglądowej, ani moralnej innym obywatelom naszego państwa. Kościół zwiastując Ewangelię o usprawiedliwieniu z łaski przez wiarę propaguje opartą na świadomości wolności chrześcijańskiej etykę odpowiedzialności. Nauczanie Kościoła koncentruje się na kształtowaniu ludzkich serc i sumień oraz edukacji mającej, w tym konkretnym kontekście, na celu niedopuszczanie do sytuacji, w których na świat mają przyjść niechciane dzieci. Zadaniem Kościoła jest uczynić wszystko, aby aborcja przestała być sprawą priorytetową w dyskusji moralnej, a poprzez budowanie świadomości seksualnej i świadomego rodzicielstwa liczba zabiegów aborcyjnych została zminimalizowana. Uważamy, że kobietom, które musiały przeprowadzić zabieg aborcji ze względów medycznych, w wyniku przestępstw oraz wad letalnych należy zapewnić właściwą opiekę duszpasterską i w żadnym wypadku nie kształtować w nich poczucia winy. Jednocześnie wszechstronną opieką należy objąć rodziny, które podejmują się heroicznego wyzwania, jakim jest wychowywanie dzieci z wadami genetycznymi.

Świadomi odpowiedzialności za wspólnotę, którą tworzymy, apelujemy o wzajemny szacunek wszystkich stron sporu. Do rządzących zwracamy się z apelem o unikanie rozwiązań siłowych oraz poszukiwanie koniecznego w tej sprawie kompromisu. Do protestujących apelujemy o niekierowanie się w stronę radykalnych rozwiązań, lecz o dążenie do pokojowego dialogu. Ufamy, że dzisiejsza fala protestów w młodym pokoleniu skutkować będzie trwałym wzięciem na siebie odpowiedzialności za sprawy publiczne.

Jako Kościół zapewniamy o modlitwie, prosimy Boga o pokój i mądrość dla wszystkich, którym leży na sercu dobro Polski i wszystkich jej mieszkańców.

Przyjęto jednomyślnie w dniu 2 listopada 2020 r.

                   Konferencja Biskupów

Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP

Related Images:

W wieku 88 lat zmarł śp. ks. Mariusz Werner – emerytowany proboszcz parafii św. Mateusza w Łodzi oraz członek Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża. Był delegatem do Synodu Kościoła oraz konseniorem diecezji warszawskiej.

Śp. ks. Mariusz Werner zmarł 22 października 2020 w Łodzi.

Uroczystość żałobna śp. ks. Mariusza Wernera będzie miała miejsce w kościele św. Mateusza w Łodzi, we wtorek 27 października 2020.  Początek o godzinie 13.00.  Pogrzeb na cmentarzu odbędzie się w gronie najbliższej rodziny i przyjaciół. 
Transmisja z pogrzebu: https://youtu.be/oC0FCaTc-ng

Przekazujemy również prośbę rodziny aby, zamiast kwiatów i wieńców, złożyć ofiarę na diakonię parafii w Łodzi.
Nr konta: 47 1050 1461 1000 0022 6489 9416

Śp. ks. Mariusz Werner urodził się 30 stycznia 1932 w Poznaniu. Ukończył gimnazjum w Kaliszu, następnie rozpoczął studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, zakończone w 1956 już na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej.

Ordynowany 15 kwietnia 1956 w Kaliszu przez bp. Karola Kotulę. W latach 1956–1958 był wikariuszem diecezji warszawskiej przydzielonym do pracy w Łodzi.

W 1959 mianowany administratorem parafii w Zgierzu. Stał się równocześnie administratorem podległych jej parafii podmiejskich w Ozorkowie, Łęczycy, Łowiczu i Kutnie. Wybrany w 1964 na proboszcza zgierskiej parafii, był inicjatorem i budowniczym nowego kościoła parafialnego. 

Następnie, w 1979 roku, został wybrany na proboszcza parafii św. Mateusza w Łodzi. Swoją służbę w Łodzi pełnił do chwili przejścia na emeryturę w 1996 roku.

Był członkiem komisji ewangelizacyjno-misyjnej Diecezji Warszawskiej. W latach 1976-1988 był delegatem do Synodu Kościoła. Członek, a w latach 1979-1989 przewodniczący, łódzkiego oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej. W latach 1981-1991 był ostatnim konseniorem (zastępca zwierzchnika) diecezji warszawskiej.

Członek Zarządu Głównego i Prezydium Rady Naczelnej Polskiego Czerwonego Krzyża. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Pozostawił żonę Elżbietę i syna Karola z rodziną.

za: www.luteranie.pl

Related Images: