Kromnów to malownicza miejscowość w kotlinie jeleniogórskiej. Leży zaledwie 10 km od stolicy regionu- Jeleniej Góry. Tu, jak w wielu dolnośląskich miejscowościach, stał kościół. Kościół ewangelicki dodajmy. Niegdyś piękny, mały budynek z wielkimi oknami, zapraszającymi do środka drzwiami, stoi w centrum miejscowości. W centrum stoi i straszy. Jego okna pozabijane są deskami, na dachu rośnie kolejna brzózka zdaje się, że podzieli los innych sakralnych budowli, które w wyniku historycznych perturbacji straciły właściciela i zainteresowanie lokalnej ludności. Pomijając oczywiście ich zamiłowanie do składowania w nim słomy, siana i tym podobnych. Taki widok zastałby człowiek jeszcze trzy lata temu. Widok niewątpliwie przykry, przygnębiający- żal wprost ogromny, że wysiłek naszych ewangelickich przodków został zmarnowany. Jednak w 2012 budynek kościoła został dzięki środkom unijnym odrestaurowany, na nowo wyposażony i choć nie pełni już roli sakralnej w wystroju na pierwszy rzut oka widać w nim typowe dla kościołów ewangelickich dwa rzędy empor. Po wejściu zaś nie sposób pominąć wysuwających się na pierwszy plan wyjątków z Listu św Pawła do Efezjan 5, 19 „Śpiewając i grając w sercu swoim Panu” oraz z księgi Izajasza 6, 3 „Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest cała ziemia chwały jego.”
To jasne, piękne miejsce- dzisiejsza Artystyczna Galeria Izerska otworzyła się na Słowo Boże i w niedzielę, 3 lutego b.r. odbyło się w niej pierwsze po 50 latach nabożeństwo ekumeniczne. Poprowadzili je duchowni Kościoła Ewangelicko- Augsburskiego – ks. Edwin Pech z parafii w Karpaczu, ks. Sebastian Kozieł z parafii w Jeleniej Górze- Cieplicach oraz ks. Andrzej Grocki proboszcz parafii pw. św. Antoniego Padewskiego w Kopańcu z Kościoła Rzymsko- Katolickiego. Wspaniałą oprawę muzyczną dla tego wydarzenia zapewnił chór ekumeniczny z Karpacza. Zgromadzonych przywitał ks. Edwin Pech, który przybliżył losy obiektu. Wszyscy duchowni czytali fragmenty Słowa Bożego. Ksiądz Andrzej Grocki przekazał pozdrowienia biskupa legnickiego. Następnie wspólnie zmówiono modlitwę Ojcze Nasz, wyznawano wiarę w Trójjedynego Boga, wszystko zgodnie z porządkiem ustalonym przez Polską Radę Ekumeniczną. W to wyjątkowe popołudnie kazanie wygłosił ks. Sebastian Kozieł z parafii w Cieplicach w granicach której leży Kromnów. W kazaniu duchowny wskazywał na cechy jedności- budowanie i szukanie wspólnoty, nie zaś dopatrywanie się w czymś odmiennym cech złych i destrukcyjnych. W miejscu gdzie dzisiaj jest Galeria na to popołudnie był kościół bo tu właśnie byliśmy my- chrześcijanie słuchający Słowa Bożego mówił ks. Sebastian Kozieł z nadzieją na kontynuowanie tych wspólnych nabożeństw w przyszłości. Na koniec zgromadzonym błogosławieństwa udzielił ks. Edwin Pech z Karpacza.
J.A.N
Więcej zdjęć na www.cieplice.luteranie.pl
„Panie, połącz nas, niech nas nic nie dzieli” – śpiewali chrześcijanie różnych wyznań 26 stycznia 2013 r. podczas nabożeństwa ekumenicznego. Sobotnie nabożeństwo odbyło się w Ewangelickim Kościele Pamiątkowym Króla Gustawa Adolfa na Sępolnie, a rozpoczął je ks. płk Andrzej Fober z ewangelickiej parafii św. Krzysztofa, do której należy kościół.
Pałac do niedawna był obiektem bardzo zaniedbanym, ale na szczęście Państwo Hartmann – potomkowie dawnych właścicieli, doprowadzili pałac do obecnej świetności. Pałac wygląda wspaniale, jest to obiekt o najwyższym standardzie (hotel, basen, restauracja), gdzie doskonale połączono to, co stare z nowoczesnością. 
Ks. Pech nawiązał w swoim kazaniu do tekstu z pierwszego listu Apostoła Jana: „ciemność ustępuje, a światłość prawdziwa już świeci (1 J 2,8.15-17). „ oraz listu Apostoła Pawła do Efezjan: „Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości” (Ef 5,8). Kaznodzieja powiedział między innymi: Jesteśmy postawieni pomiędzy dwoma konkretnymi, przeciwstawnymi sobie siłami –ciemnością i światłością, sprawami świata i sprawami Bożymi – i to od nas wymaga się wyboru, czyli jednoznacznej decyzji, co do wyznawanych przez nas wartości. Każdy dzień Nowego Roku dostarcza nam coraz więcej światła. Narodził się nam Zbawiciel, Jezus Chrystus, światłość świata. Mamy prawdziwą Światłość, która wskazuje drogę do Królestwa światłości. Iść za tą Światłością: oto zadanie i cel życia. Miejmy w pamięci widok leżących na przypałacowych łąkach lnianych płócien. One są wystawione na promienie słoneczne, na światłość. Pan Jezus powiedział „Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota” (J 8,12).