Archiwum kategorii:

Oświadczenie Konsystorza

Oświadczenie Konsystorza w sprawie agresji Rosji przeciwko Ukrainie

„Jak miłe są na górach nogi tego, który zwiastuje radosną wieść, który ogłasza pokój, który zwiastuje dobro…” Iz 52,7a

Trudno znaleźć słowa, które mogą wyrazić to, co czujemy w związku z nieusprawiedliwioną, militarną agresją Rosji przeciwko Ukrainie, w tym także przeciwko jej ludności cywilnej. Po krwawych dwóch wojnach światowych, które zostawiły Europę zniszczoną, po okrutnej wojnie na Bałkanach, oczy całego świata ponownie oglądają okrucieństwa wojny. Nieszczęście dotknęło ponownie Ukrainę, która od ośmiu lat mierzy się już z rosyjską agresją. Tym razem to atak o niepomiernie większym zasięgu i z trudnymi do przewidzenia konsekwencjami dla architektury bezpieczeństwa w Europie i świecie. Bombardowana i ostrzeliwana Ukraina przeżywa swoją pasję. Nie możemy stać obok, nie możemy być neutralnymi obserwatorami. Ukraina i Europa to nasza wspólna sprawa.

Jesteśmy poruszeni wydarzeniami rozgrywającymi się w Ukrainie i jednocześnie przerażeni skłonnością potężnych do zadawania cierpienia słabszym, siania zniszczenia i śmierci, a to w imię imperialnych ambicji, pychy i demonstracyjnego nieposłuszeństwa wobec Bożego przykazania: miłuj bliźniego swego, jak siebie samego. Owocem przemocy nie może być pokój, pojednanie i zrozumienie, a jedynie unicestwienie życia, niepokój, bezradność i chaos, niszczące dobro i wszelkie przejawy człowieczeństwa.

Nie ma alternatywy dla pokoju. Wojna jest przekleństwem, nigdy nie była i nie jest przestrzenią dobra. Wojna to wrogość, nienawiść i zamach na to, co składa się na dar życia.

Jako Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczpospolitej Polskiej łączymy się w modlitwie i apelach o pokój ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, bez względu na wyznanie czy religię. Modlimy się o wiernych naszego siostrzanego Kościoła w Ukrainie, o Ukrainki i Ukraińców, uciekających przed terrorem i tych, którzy żyją obok nas w Polsce, martwiąc się o swoich najbliższych.

Wyrażamy wsparcie dla działań humanitarnych Rządu Rzeczypospolitej, Kościołów i organizacji pozarządowych wobec naszych ukraińskich Przyjaciół, którzy doświadczają obecnie niewyobrażalnego cierpienia.

Zwracamy się do parafii naszego Kościoła o modlitwę i lokalne włączanie się we wszelkie inicjatywy pokojowe, w tym konkretną pomoc humanitarną, dla Ukrainy. Bądźmy tymi, którzy nie tylko ogłaszają, ale czynią pokój, niosą ulgę w cierpieniu i są wsparciem dla potrzebujących pomocy Ukrainek i Ukraińców.

U progu Czasu Pasyjnego, w którym mówimy o drodze Jezusa Chrystusa i nas wszystkich na Golgotę, uczyńmy wszystko, aby w imieniu Zbawiciela, który odrzucał przemoc i bezwarunkowo stał się Miłością dla nas, nastał pokój, zamilkły strzały, płacz ludzi i widmo śmierci.

Warszawa, 24.02.2022

Related Images:

1% podatku dla Diakonii Polskiej

Chcesz wspierać nasze działania pomocowe? Przekaż Diakonii Polskiej 1 procent podatku. Dzięki zebranym w ten sposób funduszom razem możemy pomagać potrzebującym, m.in. migrantom i uchodźcom, osobom chorym i z niepełnosprawnością, rodzinom dotkniętym skutkami pandemii czy osobom w trudnej sytuacji socjalnej.

Rozpoczął się okres rozliczeń podatkowych za rok 2021. Podatnicy mogą przekazać 1 procent swojego podatku dochodowego na rzecz wybranej organizacji pożytku publicznego. Jedną z nich jest Diakonia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (Diakonia Polska).

Dzięki funduszom uzyskanym z 1 procenta podatku w przeszłości Diakonia mogła m.in. wspierać rodziny dotknięte skutkami pandemii COVID-19, realizować projekty pomocowe na rzecz uchodźców i migrantów, dofinansować potrzebującym koszty leczenia i rehabilitacji, pomagać osobom starszym i z niepełnosprawnością, dofinansować wyjazdy wakacyjne i programy edukacyjne na rzecz dzieci i młodzieży czy wspierać stacje diakonijne i świetlice socjoterapeutyczne.

Diakonia Polska chce kontynuować tę działalność i podejmować kolejne inicjatywy mające na celu pomoc ludziom w potrzebie. Przekazując 1 procent podatku Diakonii Polskiej pomagasz prowadzić te działania, a przez to wspierasz z nami osoby w potrzebie. 1 procent to pozornie nie dużo. Ale jest to wielki dar serca, który umożliwia pomoc tym, którzy jej najbardziej potrzebują. Dzięki temu możemy przeciwdziałać wykluczeniu społecznemu, okazać solidarność społeczną i zmieniać świat na lepsze.

Szczegółowe informacje na temat przekazania 1 procenta podatku na rzecz Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego można znaleźć tutaj.

Related Images:

Apel o wzajemną troskę i modlitwę

Biskup Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i Prezes Diakonii Polskiej wystosowali apel o wzajemną troskę i modlitwę w kontekście przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się pandemii koronawirusa. Wezwali do przestrzegania epidemicznych zaleceń oraz odwołali się do dostępnych dla każdego obywatela szczepień.

Related Images:

Zmarł śp. ks. Dariusz Lik

Śp. ks. Dariusz Lik urodził się 7 października 1967 roku w Szczecinie. W latach 1986-1991 studiował teologię ewangelicką na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Praktyki przedordynacyjne odbywał w parafiach w Krakowie i Nowym Sączu. Po zdaniu I egzaminu kościelnego wraz z sześcioma magistrami teologii został ordynowany na księdza 24 lipca 1993 roku w Zabrzu. Ordynacji dokonał bp Jan Szarek, w asyście ks. Romana Miklera i ks. Piotra Gasia.

W latach 1993-1994 był wikariuszem parafii w Krakowie. Od lipca roku 1994 został mianowany wikariuszem parafii w Zielonej Górze. W roku 1997 został mianowany jej proboszczem-administratorem, a w roku 2004 wybrany na proboszcza parafii.

W latach 1998 – 2003 był proboszczem-administratorem parafii w Gorzowie Wlkp. W latach 1996-2008 był diecezjalnym duszpasterzem młodzieży diecezji wrocławskiej.

Śp. ks. Dariusz Lik przez kilka lat zmagał się z ciężką chorobą onkologiczną. Pozostawił żonę i córkę.

Ostatnie pożegnanie ks. Dariusza Lika.

22 stycznia 2022 r. w ewangelicko-augsburskim Kościele Jezusowym w Zielonej Górze odbyło się ostatnie pożegnanie zmarłego 16 stycznia 2022 r. długoletniego duszpasterza zielonogórskich ewangelików ks. Dariusza Lika. W nabożeństwie pogrzebowym oprócz najbliższej rodziny i Zborowników, uczestniczyli przyjaciele i znajomi, zielonogórzanie różnych wyznań, w tym kilkudziesięciu duchownych ewangelickich ze wszystkich diecezji Kościoła i zagranicy. Obecni byli też przedstawiciele Kościołów członkowskich Polskiej Rady Ekumenicznej oraz licznie zgromadzone duchowieństwo rzymskokatolickie z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej i diecezji zgorzeleckiej.

Podczas nabożeństwa śpiewane były ulubione pieśni ks. Lika i odczytywane fragmenty Pisma, które miały dla niego szczególne znacznie. Na ołtarzu – oprócz pamiątkowego zdjęcia – leżał egzemplarz Nowego Testamentu otwarty na 11. rozdziale Listu do Hebrajczyków, który ks. Lik czytał do ostatnich chwil życia, a gdy już sam nie mógł, tekst biblijny odczytywała mu małżonka Grażyna.

Liturgię nabożeństwa prowadził biskup diecezji wrocławskiej ks. Waldemar Pytel, wikariusz zielonogórskiej parafii ks. Marek Bożek, ks. Cezary Królewicz z Lubania oraz ks. radca Edwin Pech z Karpacza.

Kazanie wygłosił biskup Kościoła ks. Jerzy Samiec, który przywołał rozważanie śp. ks. Dariusza Lika przygotowane przez niego na tekst przed zdaniem II egzamin kościelny. W kazaniu zatytułowanym, „Chrystus zachęca nas do wytrwałego i czujnego oczekiwania na Jego ponowne przyjście” ks. Lik pisał m. in.: „Dzień naszej śmierci czasem nadchodzi powoli w sposób dostrzegalny, kiedy rozwija się choroba, a czasem niespodziewanie, nagle. Możemy umrzeć w czasie snu, a jednocześnie być znalezieni jako ci, którzy czuwali.” 

Nawiązując do słów ks. Lika, jego walki z nowotworem i skomplikowanych dróg życia, bp Samiec przypomniał, że nawet jeśli lekarze nie dawali ks. Likowi zbyt wiele nadziei, ciągle nastawiony był na życie. – Wierzył, że będzie mu dane żyć i głosić Słowo. Mówił mi, że jeśli zostanie pozbawiony możliwości głoszenia Słowa to jego życie nie ma sensu. W ubiegłym roku przyjechałem do Zielonej Góry na spotkanie z parafianami. Mówiliśmy o trudnej sytuacji w zborze. Proboszcz, mimo wyniszczającej choroby, stawał do służby, nie chciał przejść w stan spoczynku. Otrzymał do pomocy młodszego kolegęW niedzielę, 16 stycznia o g. 9:04 ks. Darek przy pomocy żony zadzwonił do mnie już skrajnie osłabiony. Chciał się pożegnać, prosił o błogosławieństwo, prosił, by pożegnać kolegów-duchownych. Wieczorem zmarł – mówił biskup Kościoła, przypominając również wyrazy uznania i solidarności, jakie ks. Lik otrzymywał od ludzi w Kościele i poza nim. – Nierzadko, mimo trudnej sytuacji, sam niósł pomoc, niczego nie oczekując w zamian. Był duszpasterzem – dodał biskup.

Żegnając ks. Lika w imieniu diecezji wrocławskiej, w której służył przez 25 lat, bp Waldemar Pytel przypomniał determinację duchownego w zwiastowaniu Słowa Bożego. – Słuchając Darka, mogliśmy zawsze odczuwać, że nie zależy mu na retoryce, podziwianiu go, ale na szczerości zwiastowania. Wierzył w to, co mówił. Sam, niejednokrotnie składał świadectwo, że to jakim jest człowiekiem i ukształtowanym księdzem to jedynie bezgraniczna łaska i miłość Boża – mówił bp Pytel. 

Biskupi przypomnieli niecodzienną drogę ks. Lika, który urodzony w rodzinie nominalnie ewangelickiej, wychowywany był bezreligijnie. W rodzinnym Szczecinie zetknął się z ks. radcą Piotrem Gasiem, który otoczył ks. Lika opieką duszpasterską, ochrzcił go i później wspierał w decyzji podjęcia studiów teologicznych w Warszawie. 

Bp Waldemar Pytel podziękował szczególnie ordynariuszowi rzymskokatolickiej diecezji zielonogórsko-gorzowskiej bp. Tadeuszowi Lityńskiemu, który przez lata materialnie i duchowo wspierał ks. Dariusza Lika. Po śmierci ks. Lika, bp Lityński wystąpił z propozycją zorganizowania nabożeństwa pogrzebowego w dużym kościele Najświętszego Zbawiciela (do 1946 r. kościół ewangelicki), jednak zdecydowano się na pożegnanie w kościele luterańskim, gdzie przez dekady ks. Lik służył zielonogórskiej parafii. 

W imieniu PRE ks. Lika pożegnał ks. Stanisław Stawowczyk z Kościoła polskokatolickiego, a pozdrowienia w imieniu Kościoła rzymskokatolickiego przekazał ks. dr Tadeusz Kuźmicki, diecezjalny referent ds. ekumenizmu. Słowa pocieszenia ze strony Kościołów ewangelikalnych skierował pastor Marek Majewski z Kościoła Bożego w Chrystusie. W imieniu Rady Parafialnej przemówił kurator Juchan Łychmus, a podziękowania małżonki i pozostałej rodziny odczytał ks. Marek Bożek. 

Liturgia pogrzebowa kontynuowana była na cmentarzu komunalnym w Zielonej Górze. Ks. Lika pożegnali wotami biblijnymi przedstawiciele wszystkich diecezji Kościoła i duszpasterstwa wojskowego. 

Błogosławieństwa końcowego udzielił bp Jerzy Samiec.

tekst: DB
zdjęcia: Dariusz Biczyński (na profilu Facebookowym parafii zielonogórskiej)

Wspomnienie śp. ks. Dariusza Lika

za: twitter.com/luteranie_wroc i luteranie.pl

 

Related Images:

Nowy Rok Pański 2022

Słowo Boże, które będzie nam przyświecać przez cały nadchodzący Rok Pański 2022 zaczerpnięte zostało z Ewangelii św. Jana. Jezus Chrystus mówi: Tego, który do Mnie przychodzi, nie odrzucę (J 6,37). Synod Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce postanowił, że tematy kolejnych lat będą nawiązały do głównych myśli Zgromadzenia Ogólnego Światowej Federacji Luterańskiej w Polsce. Zostało ono zaplanowane w Krakowie w roku 2023. Rok 2022 będzie poświęcony tematowi: Rok Jedności „Jedno Ciało – Duch Święty tworzy jedność”.

Related Images: