Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce z uwagą śledzi wydarzenia na granicy polsko-białoruskiej oraz ogólnospołeczną debatę na temat uchodźców z Afganistanu. Solidaryzujemy się ze słowami zwierzchnika Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce bp. Jerzego Samca wypowiedzianymi 19 sierpnia 2021 r. za pośrednictwem mediów społecznościowych, który zaapelował o chrześcijańskie działania wobec bezbronnych ludzi, uciekających przed wojną. Wspieramy także wszystkich – zarówno wierzących i niewierzących – którzy nie ustają w apelach o chrześcijańskie bądź po prostu humanitarne podejście do sprawy.
Szanując i w pełni aprobując obowiązujące na terenie Rzeczypospolitej Polskiej regulacje prawne, apelujemy o podjęcie zwyczajnych i nadzwyczajnych działań, mających na celu ochronę życia ludzkiego – widzialnego, namacalnego i proszącego o pomoc. Tym samym wspieramy apel Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, innych instytucji oraz pojedynczych osób, którym nieobojętny jest los tych, którzy stracili wszystko poza skrawkami nadziei.
Szanując zasadę rozdziału Kościoła od Państwa, upominamy się o prawa człowieka, szczególnie słabszego, pozbawionego wolności i cierpiącego. Jako wspólnota chrześcijan chcemy na wszelkie możliwe i dostępne nam sposoby wspierać działania humanitarne i takie rozwiązania prawne, które będą w zgodzie z prawem polskim i międzynarodowym.
Nasza Ojczyzna – przez wieki wielokulturowa, wielonarodowa i wieloreligijna – była przystanią bezpieczeństwa dla tych, którzy uciekali przed prześladowaniami. Wyrażamy nadzieję, że wciąż tak jest. Chrześcijańskiej tożsamości naszego kraju nie można zamknąć w kościelnych kryptach, zredukować do religijnych deklaracji czy eksponować na sztandarach. Nie znamy innej Ewangelii niż tej o Bogu, który w Jezusie Chrystusie stał się miłością dla nas, a którą wyraża przypowieść Jezusa o miłosiernym Samarytaninie.
Prosimy o podjęcie pilnych działań dla dobra wspólnego.
Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP
Warszawa, 27 sierpnia 2021 r.
Pandemii, która zasłoniła nam twarze, oddaliła nas od siebie i jednocześnie uświadomiła nam, jak bardzo siebie potrzebujemy. Spotęgowała potrzebę bycia bliżej, bycia razem naprawdę. Po kilkunastu miesiącach dotkliwych ograniczeń chyba wszyscy, zgodnie z festiwalowym hasłem, pragniemy przemiany. I globalnej, i tej w najbliższym otoczeniu. Wychodzimy z domów, szukamy kontaktu, spotkań prawdziwych, a nie online. Chcemy doświadczać świata nie tylko poprzez monitory, ale wszystkimi zmysłami.
To prawdziwa uczta dla zmysłów i czas inspirujących spotkań. Kościół Pokoju, do którego zapraszamy na większość koncertów, pozwala odbierać sztukę wielozmysłowo, wielowymiarowo. 
Jest jednocześnie i dziełem sztuki, i doskonałym tłem dla sztuki, którą gości. Cieszę się, że po raz kolejny jest on oprawą dla festiwalowych wydarzeń i że właśnie tutaj możemy być razem, połączeni tym, co uniwersalne i ponadczasowe – potrzebą piękna, nasycenia zmysłów dźwiękami i obrazami.”
Te ostatnie łączą przesłanie płynące z muzyki (w tym roku były to: motet Jana Sebastiana Bacha „Komm, Jesu, Komm” oraz utwory francuskiego kompozytora Marin Marais) z bogactwem liturgii luterańskiego nabożeństwa i zwiastowaniem Słowa Bożego.
Celem Zjazdu jest integracja młodzieży i jej duchowy rozwój. Chcemy pokazać młodym, że są dla nas ważni, chcemy z nimi spędzać czas, słuchać ich, rozmawiać i razem się bawić.
