17 listopada 2013 roku w Lubaniu w liturgiczną Przedostatnią Niedzielę Roku Kościelnego w czasie uroczystego nabożeństwa dziękczynnego w kościele ewangelickim Marii Panny, lubańska Parafia Ewangelicko-Augsburska dziękowała Bogu za remont dachu kościoła.
Tym samym dobiegł końca I etap remontu kościoła. Prace remontowe rozpoczęto w lipcu, a zakończono odbiorem konserwatorskim 14 listopada 2013 roku. Na dachu położona została dachówka w kolorze antracyt. Radość Parafian i wdzięczność wobec osób i instytucji wyrażona została w czasie nabożeństwa w słowach podziękowań i pozdrowień. 
Kazanie wygłosił ks. bp Ryszard Bogusz – zwierzchnik Diecezji Wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Liturgię prowadzili: ks. Karol Macura z Drogomyśla, ks. Tomasz Stawiak z Jawora, ks. Daniel Jordanov z partnerskiej Parafii Ewangelickiej Schleife oraz ks. Cezary Królewicz. 
Pieśnią służył Chór Nadzieja z zaprzyjaźnionej Parafii Ewangelicko-Augsburskiej z Drogomyśla. 
Obecny był Arkadiusz Słowiński – burmistrz miasta Lubań, który przekazał podziękowanie za zaproszenie oraz wyraził swoją osobistą radość z faktu, że od ośmiu lat kościół ewangelicki w Lubaniu żyje nowym życiem, życiem parafialnym z coraz większym zaangażowaniem. 
Kolejnym tego przejawem, jak zauważył, jest rozpoczęcie remontu kościoła. Zespół Inżynierów Ałykow nadzorujący przebieg prac remontowych reprezentował Krzysztof Ałykow. Na nabożeństwie obecny był również Edgar Barcikowski z Wrocławia pełniący funkcję prezesa Stowarzyszenia Przedsiębiorców Ewangelickich. 
W słowach pozdrowień głos zabrał dr Peter Schabe z Niemiecko – Polskiej Fundacji Ochrony Zabytków Kultury i ks. dr Hans-Ulrich Minke w imieniu Wspólnoty Ewangelickich Ślązaków. 
Dr Peter Schabe mówił o wsparciu finansowym remontu ze środków Republiki Federalnej Niemiec, Unii Kościołów Ewangelickich Ewangelickiego Kościoła Niemiec, Fundacji Eriki Simon z Rinteln oraz Fundacji Kościelnej Ewangelickiego Śląska. 
Wszystkim tym instytucjom dziękował za wsparcie i współpracę, aby urzeczywistnić plany lubańskiej Parafii dotyczące rozpoczęcia remontu dachu kościoła. 
Ks. dr Hans-Ulrich Minke podziękował Fundacji Johanna Hermanna, Kościelnej Fundacji Ewangelickiego Śląska, miastu Hildesheim oraz wielu innym darczyńcom z Niemiec. 
Ks. Cezary Królewicz dziękował w imieniu lubańskiej Parafii Ewangelickiej Bratniej Pomocy im. Króla Szwedzkiego Gustawa Adolfa z Polski oraz z Lipska, Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa Dolnośląskiego, miastu Lubań, partnerskiej Parafii Ewangelickiej Schleife/Slepo, Dolnośląsko-Górnołużyckiemu Ewangelickiemu Okręgowi Kościelnemu i Związkowi Śląsko-Górnołużyckich Okręgów Kościelnych. 
Złożył także szczególne podziękowanie członkom lubańskiej Parafii Ewangelickiej za ich wkład finansowy w remont.
Po nabożeństwie nastąpiła jeszcze jedna radosna i ważna chwila w życiu lubańskiej parafii. Otwarta i poświęcona została przez ks. bpa Ryszarda Bogusza nowa kancelaria parafialna w dokupionej części Domu Parafialnego.
Słowa podziękowań i pozdrowień były jeszcze kierowane przy wspólnym posiłku m.in. przez ks. Daniela Jordanov’a, inż. Krzysztofa Ałykowa, ks. Karola Macurę i ks. Cezarego Królewicza. 
Wyrażano wielokrotnie nadzieję, że niebawem nastąpią dalsze etapy prac remontowych lubańskiego kościoła.
Tekst: ks. Cezary Królewicz
Zdjęcia: Sławomir Górniok, Violetta Ossowska, ks. Cezary Królewicz
Rok 2013 jest rokiem wyjątkowej liczby turystów z Japonii. Szczególne jednak było jedno z październikowych popołudni, kiedy do naszego wyjątkowego kościoła, zawitała pani Anna Komorowska, żona urzędującego prezydenta. 
Pierwsza Dama okazała się doskonale przygotowana ze znajomości zasad wyznania ewangelickiego, a także historii tego niezwykłego obiektu. Prawie godzinna wizyta upłynęła na rozmowie o dziejach śląskich ewangelików, zwiedzaniu przeróżnych zakamarków kościoła, oraz koncercie organowym, specjalnie przygotowanym przez Parafię, dla wyjątkowego gościa. 
Na organach grał p. Marcin Armański. Na zakończenie wizyty, Pani Prezydentowa, wpisała się do księgi pamiątkowej, oraz obiecała, że powróci do Jawora, tym razem z mężem. 
I tak niemal sto lat po wizycie cesarzowej, Auguście Victorii, pani Anna Komorowska stała się drugą w historii żoną urzędującej głowy państwa, która odwiedziła naszą parafię.
Ocalał ze zniszczeń wojennych oraz przetrwał czasy komunizmu. Od dnia 6 listopada 1996 – kiedy obiekt zwrócono Kościołowi Ewangelickiemu – ponownie rozbrzmiewa w nim Słowo Boże, modlitwa i śpiew. Tak było też w dniu 8 listopada 2013 roku podczas uroczystego nabożeństwa dziękczynnego. 
Licznie zgromadzeni wierni i duchowieństwo z kraju i zagranicy mogli wysłuchać kazania Biskupa Kościoła ks. Jerzego Samca, wspólnie śpiewać z chórem chłopięcym Filharmonii Wrocławskiej pod dyrekcją dr Małgorzaty Podzielny oraz chórem kameralnym Cantores Minores Wratislavienses, którym dyrygował Piotr Karpeta. 
Na organach grał kantor parafii Tomasz Kmita-Skarsgard, który przygotował całość wyjątkowej oprawy muzycznej nabożeństwa, podczas którego wykonano następujące utwory: Toccatę d-moll dorycka BWV 538 Jana Sebastiana Bacha, Alleluja z Heut triumphieret Gottes Sohn BuxWV43 Dietricha Buxtehude, Psalm 84 do muzyki Herberta Murril’a, Modlitwę o Pokój Norberta Blacha, Agnus Dei Józefa Świdera oraz Fugę d-moll dorycka BWV 538 Jana Sebastiana Bacha
Obchody urodzin kościoła na Sępolnie odbywały się w 20. roku od powołania parafii Św. Krzysztofa. Dziękczynienie za Mieszkanie Boga pośród nas łączy się z dziękczynieniem za umożliwianie dolnośląskim Niemcom ewangelickiego wyznania posiadania własnej parafii zakotwiczonej w naszej Jednocie. 
Bez osobowości prawnej zbór mniejszości niemieckiej we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku nie byłby tym, czym jest dziś: samowystarczalną parafią tętniącą życiem, nabożeństwem, muzyką oraz służbą dla społeczeństwa.
Gisela Hartwig z Chemnitz, Johanna Kirschke z Berlina, Janusz Witt z Wrocławia, pastor Heinz Lischeke z Zerbst. Wszyscy oni, tak jak my i wielu innych, zgromadzonych podczas obu uroczystości, kiedyś na drodze swojego życia napotkali ten kościół.
Jednym z nich był ks. Ryszard Janik, późniejszy proboszcz z Jaworza, radca Konsystorza oraz przez 34 lata prezes Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa. W 1948 roku, jako młody chłopak, stał przed drzwiami kościoła na Sępolnie, które zabite były szczelnie deskami. Dziś te drzwi otwarły się przed nim na oścież, lecz choroba uniemożliwiła mu cielesne przybycie do Wrocławia. 
Były prezes GAW skierował do świętującego zboru uroczyste słowo, oto jego fragment: „Niechaj testament Przodków będzie nadal żywy i niech napełnia te Boże Sienie „…mit Liebe und Glaubenskraft. (..) Oby te mury nie musiały zaznać tego, co spotkało je w 1945r., ani tego czym je uczyniono potem(kino), a Zbór nie był jego własności pozbawiony, lecz by je ożywiał Boży Duch i żywotny Boży Zbór!”
