W niedzielę, 2 czerwca 2013 roku odbyło się wprowadzenie ks. Sebastiana Kozieła w urząd proboszcza parafii w Jeleniej Górze Cieplicach.
Ks. Sebastian Kozieł służy w cieplickiej parafii od maja 2010 r. Dotychczas jako proboszcz administrator przeprowadził remont dachu kościoła, a także rozpoczął remont kościelnych okien. Najważniejsza jest jednak dla niego służba duszpasterska i głoszenie Słowa Bożego.
Wprowadzenia w urząd proboszcza dokonał ks. bp Ryszard Bogusz w obecności asystentów – ks. radcy Edwina Pecha z parafii w Karpaczu oraz ks. Marcina Pysza z Pisza. Skierowali oni do cieplickiego duchownego słowa wyjęte z Pisma Świętego, które mają go w dalszej służbie prowadzić. Liturgię wstępną prowadził ks. Michał Matuszek (wikariusz Ustroń Polana) wraz z księdzem Marcinem Pyszem.
Nie można pominąć wspaniałej oprawy muzycznej, która tego dnia była wyjątkowa z kilku powodów. Po pierwsze przybył wspaniały chór ewangelicki mieszany z Ustronia Polany i Dobki, co więcej do kościoła zapraszała spacerowiczów uzdrowiskowego deptaka kilkuosobowa orkiestra dęta. Dla diasporalnej parafii to naprawdę wielkie przeżycie.
Po drugie – błogosławieństwo irlandzkie przy akompaniamencie Andrzeja Gniewka (skrzypce) oraz Marii Erdman (organy) zaśpiewała nasza parafianka, Urszula Gniewek. W końcu też nie można pominąć cieplickiej organistki Marii Erdman, która przygotowała utwory J. S. Bacha.
Kazanie zgodnie z tradycją wygłosił wprowadzany ks. Sebastian Kozieł, który mówił o tym że warto mieć marzenia i je realizować – nie tylko jako dzieci, ale też jako dorośli. Zwrócił uwagę na to, aby takie marzenia były związane z naszym życiem z Bogiem.
Po nabożeństwie wszyscy udaliśmy się do pobliskiego hotelu na wspólny obiad.
***
Ks. Sebastian Kozieł urodził się 17 marca 1978 r. Jako wikariusz służył w Warszowicach i Żorach od 2005 r., potem w Ostródzie od 2008 r.- jako proboszcz administrator. Od maja 2010 rozpoczął służbę jako proboszcz administrator w Jeleniej Górze Cieplicach. 24 lutego 2013 jednogłośnie wybrany proboszczem w Jeleniej Górze Cieplicach. W latach 2007- 2010 Duszpasterz Młodzieży Diecezji Mazurskiej, a od 2010 r. Duszpasterz Młodzieży w Diecezji Wrocławskiej.
Jest żonaty i ma syna.
We wtorek i środę w czasie warsztatów, omawiano problemy zawarte w sprawozdaniu z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa. – Aktualnie jesteśmy w drugim okresie sprawozdawczym, w którym biorą udział Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy znajdujące się na liście UNESCO od ponad 11 lat. Poprzedni raport dotyczył dóbr kultury wpisanych na listę światowego dziedzictwa przed 1998 rokiem – mówi ks. Waldemar Pytel, proboszcz parafii ewangelickiej, odpowiedzialnej za wprowadzenie danych do sprawozdania dla obu Kościołów Pokoju. 
W powstawaniu sprawozdania aktywnie uczestniczą opiekunowie zabytków, ponieważ to oni najlepiej potrafią ocenić aktualną sytuację społeczną, konserwatorską, finansową danego obiektu. Podczas spotkania dyskutowano część raportu dotyczącą ochrony, zarządzania i monitoringu. Szczegółowe pytania dotykają różnych obszarów współczesnego funkcjonowania zabytku. Ocenie podlega jego stan techniczny, zaawansowanie prac konserwatorskich, zasoby finansowe, poziom bezpieczeństwa, wykorzystanie dobra kultury do prowadzenia badań naukowych, projektów edukacyjnych. Pomocą w zrozumieniu poszczególnych zagadnień służyli zagraniczni goście, którzy zaprezentowali swoje doświadczenia w zarządzaniu, ale też monitorowaniu miejsc UNESCO w Niemczech i Anglii. Odnośnie każdego zabytku UNESCO na świecie jest sporządzany co sześć lat raport określający kondycję obiektu i stan zachowania jego Wyjątkowej Uniwersalnej Wartości. Warunkiem wpisu miejsca o charakterze kulturowym na Listę Światowego Dziedzictwa jest uznanie wyjątkowości w oparciu o co najmniej jedno spośród pięciu kryteriów, kryterium VI dotyczy wartości niematerialnych i może być stosowane w powiązaniu z pozostałymi wymogami. Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy spełniają warunki zawarte w III, IV i VI kryterium. – W jednym z pytań należy określić poziom świadomości oraz zrozumienia wpisu miejsca na listę UNESCO wśród lokalnej społeczności, władz miejskich, odwiedzających, branży turystycznej i lokalnych przedstawicieli biznesu i przemysłu – mówi ks. Waldemar Pytel. – Odpowiadając na to pytanie starałem się znaleźć punkt, do którego doszliśmy po kilku latach różnorodnych działań informacyjnych, promocyjnych i edukacyjnych na temat Kościoła Pokoju. Bo nadanie świątyni statusu miejsca światowego dziedzictwa miało znaczący wpływ na podjęcie przez nas projektów budujących świadomość . Ale na ile starania te przyniosły efekt? – zastanawia się ks. Pytel. 
Oprócz intensywnej pracy uczestnicy konferencji zwiedzili Kościół Pokoju, w którego wnętrzu wysłuchali koncertu organowego. W „baroccafe” spróbowali najnowszego specjału – pierników z wizerunkiem świątyni. A w Centrum Promocji i Partnerstwa UNESCO po wystawie „Wiara jak serce ze spiżu. Skarby Kościoła Pokoju w Świdnicy” oprowadzili ich wolontariusze, którzy do roli przewodników przygotowywali się od grudnia ubiegłego roku uczestnicząc w projekcie „Dla siebie, dla innych – międzypokoleniowe działania z historią w tle,” dofinansowanym w ramach Rządowego Programu na Rzecz Aktywizacji Osób Starszych. W trosce o zachowanie najcenniejszych zabytków mających znaczenie dla całej ludzkości, uchwalono podczas Konferencji Generalnej UNESCO w 1972 r. Konwencję o ochronie Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego. Jest to umowa, w której państwa członkowskie zobowiązują się na swoim terytorium chronić zabytki o szczególnym znaczeniu przed utratą wyjątkowej uniwersalnej wartości w niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń. Polska podpisała traktat cztery lata po jego powstaniu. 
Dokument o globalnym zasięgu jest także narzędziem służącym międzynawowej współpracy. W ramach Konwencji tworzona jest Lista Światowego Dziedzictwa, na której do maja 2012 r. znalazło się 936 obiektów. Drugi cykl sprawozdań okresowych z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa rozpoczął się w 2008 roku, ale w Europie i Ameryce Północnej jest realizowany w latach 2012-2015.