Jest tylko kilka konkretnych szczegółów dotyczących życia znakomitego muzyka i kompozytora Johanna Knöfela, który urodził się w Lubaniu w 1530 roku i gdzie dorastał.
Nie wiadomo, gdzie zdobył wykształcenie, ale około 1560 roku pracował jako kantor i nauczyciel w słynnym Gimnazjum Trotzendorffa w Złotoryi. Uczył tam gry na flecie, skrzypcach i fortepianie, a także kompozycji.
W roku swojego ślubu, 1569, był już kapelmistrzem na dworze księcia piastowskiego Heinricha XI z Legnicy, Brzegu i Złotoryi. Zadedykował mu również swoją pierwszą dużą kompozycję: Dulcissimae cantiones.
W 1575 roku ukazało się jego kolejne ważne dzieło, Cantus choralis, które zadedykował luterańskiej radzie miasta Wrocławia. Kilka lat później, w 1579 r., był kapelmistrzem w Heidelbergu w służbie księcia Ludwika VI Wirtembergii, któremu poświęcił Cantiones piae w 1580 roku, a także szereg pieśni świeckich, które nazwał Neue deutsche Liedlein.
Wkrótce po śmierci elektora w 1583 roku Knöfel powrócił na Śląsk, a wkrótce potem do Pragi jako organista w kościele Braci Czeskich na Nowym Mieście. W 1592 roku publikuje tam Novae melodiae. Po 1592 roku nie ma już żadnych dalszych odniesień i informacji o jego pracy i życiu. Zakłada się, że zmarł on w Pradze w 1617 roku.
Johann Knöfel – prawie zapomniany syn Lubania i wspaniały muzyk.
Można będzie usłyszeć utwory na chór, flet i organy, w tym pięcioczęściowe części z Cantus coralis, pięcioczęściowe aranżacje pieśni z Neue deutsche Liedein i dwa chorały napisane specjalnie dla Lubania po pożarze miasta w 1760 roku.
ks. Cezary Królewicz