Już prawie od dwudziestu lat pielęgnowana jest tradycja wspólnych nabożeństw Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Lubaniu i Parafii Ewangelickiej Śródmieścia Görlitz. W trzecią niedzielę przed końcem roku kościelnego 9. listopada 2025 roku w krypcie kościoła Apostołów Piotra i Pawła w Görlitz odbyło się kolejne wspólne nabożeństwo będące jednocześnie podsumowaniem obchodów jubileuszu 500 lat Reformacji na Górnych Łużycach. Bogaty program obchodów zarówno w Polsce jak i w Niemczech rozpoczął się nabożeństwem 27.04.2025 roku w Görlitz z udziałem wszystkich parafii ewangelickich tego miasta oraz lubańskiej parafii ewangelickiej. Niedzielną liturgię prowadzili ks. dr Matthias Paul – proboszcz parafii w Görlitz oraz ks. radca Cezary Królewicz z parafii w Lubaniu. W kazaniu na kanwie Ewangelii Łukasza ks. Paul powiedział m.in.: Jako ludzkość przebyliśmy długą drogę. Aby móc w ogóle żyć razem, potrzebujemy zasad. Mogą to być proste ustalenia, umowy – ustne lub nawet pisemne.
Z przekonania, że nie jest sprawiedliwe, aby silniejszy dyktował warunki, wyrosła zasada oko za oko, ząb za ząb. Ograniczała ona nieograniczoną zemstę, ale była zgodna z zasadą odwetu. Zasada odwetu zostaje w Starym Testamencie przerwana przez istnienie przykazań, które mają obowiązywać wszystkich. Nie zabijaj, nie kradnij itp. Ale zasada pozostała. Bóg karze, jeśli nie przestrzegasz przykazań. Do dziś nasze prawo zawiera wiele elementów zemsty, na przykład prawo karne. Jak mogłoby być inaczej?
Kolejnym etapem jest złota zasada. Ucieleśnia ona zewnętrzne przykazanie lub umowę. Już dla samego siebie będę robił lub wymagał od innych tylko tyle, ile sam narzuciłbym sobie w postaci ograniczeń, potrzeb lub wymagań. A potem następuje kolejny etap, kolejne koło, które jeszcze bardziej pogłębia internalizację. Mam kochać bliźniego jak siebie samego. Wzajemność współistnienia zostaje teraz zaostrzona przez przykazanie miłości. Jednak miłość nie ma tu wcale romantycznego znaczenia. Miłość ta odnosi się do codziennego życia. Może ona popychać i naciskać, jeśli służy to sprawie.
To prowadzi do innej myśli. Moje własne osądzanie powinno zostać okiełznane. „Nie osądzajcie nikogo, abyście sami nie zostali osądzeni”. Z tym przesłaniem spotykamy się już w przedszkolu, kiedy dzieci uczą się porównywać. On to ma, a ja nie, on jest szybszy ode mnie, ona jest mądrzejsza ode mnie, mój ojciec jest burmistrzem, a jej matka jest tylko fryzjerką. Porównania pozwalają nam doświadczyć, jak trudna jest sprawiedliwość i jak szybko można zostać pokrzywdzonym. Porównywanie prowadzi do osądzania. Dzieci przechodzą przez kolejne etapy. Mogą osiągnąć bardzo wiele, to pewne, ale należy również pamiętać, że z miłej dziewczynki lub grzecznego chłopca może wyrosnąć przestępca. Pełny tekst kazania >>>
W czasie nabożeństwa śpiewał gościnnie chór ekumeniczny, a na organach grał dyrektor muzyczny Reinhard Seeliger. Po nabożeństwie był czas na rozmowy przy kawie.
