Pod hasłem „Rozjaśnij dzieciom przyszłość!” odbędzie się tegoroczna ekumeniczna akcja charytatywna Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, organizowana wspólnie przez Caritas Polska, Diakonię Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Diakonię Kościoła Ewangelicko-Reformowanego oraz Eleos – Dzieło Miłosierdzia Kościoła Prawosławnego.
Agata Grzywacz z ZHP, Biruta Pachnik z Diakonii Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, ks. Marian Subocz z Caritas Polska, Wanda Falk z Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i ks. Doroteusz Sawicki z Eleos (fot. Michał Karski)
Podczas kampanii będą rozprowadzane świece wigilijne. Pozyskane w ten sposób środki zostaną przeznaczone na całoroczne dożywianie tysięcy dzieci w szkołach i świetlicach, na pomoc edukacyjną oraz letni wypoczynek. Diakonia Polska rozprowadzi w tym roku ponad 13 tys. świec.
Tegoroczna kampania odbywa się pod hasłem „Rozjaśnij dzieciom przyszłość!”. Chce podkreślić szczególne znaczenie procesu edukacji i wychowania dzieci, widzianego jako całość, podejmowanego przez nauczycieli, wychowawców, rodziców i opiekunów. Nasza akcja wigilijna chce także na swój sposób pomagać dzieciom w wyrównywaniu szans oraz chronić przed marginalizacją w życiu społecznym.
26 listopada odbyła się konferencja prasowa na temat tegorocznej akcji. O jej idei, historii i przebiegu mówili dyrektorzy organizacji, które ją prowadzą.
– 13 tys. świec wigilijnych rozprowadzonych w siedemdziesięciotysięcznej społeczności luteran w Polsce to dużo. W zasadzie w każdym ewangelickim domu pojawi się ta świeca – zauważyła Wanda Falk, dyrektor Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. – Świeca ma przypominać polskim rodzinom, żeby nie koncentrowały się jedynie na sobie, ale zwróciły również uwagę na potrzebujących – dodała dyrektor Falk.
Caritas obchodzi w tym roku 20-lecie akcji. Jego dyrektor ks. Marian Subocz przypomniał jej historię. – Już od 1997 r. nieformalnie organizowaliśmy tę akcję razem z Kościołem Ewangelicko-Augsburskim i Prawosławnym. Formalna współpraca zaczęła się w 2000 r. – mówił. Dyrektor Caritas powiedział też, że wigilijna świeca symbolicznie wypełnia puste miejsce przy wigilijnym stole w polskich domach.
Ks. Doroteusz Sawicki, dyrektor Prawosławnego Metropolitalnego Ośrodka Eleos, zwrócił uwagę, że na gruncie charytatywnym ekumenizm zaszedł dalej niż na gruncie teologicznym. – Tam, gdzie człowieka dotyka cierpienie, tam jest Chrystus, tam jest jedność – powiedział. Dodał, że akcja Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom przywraca nam człowieczeństwo.
– Świece te symbolizują światło i ciepło. Światło to bezpieczeństwo. Ciepło – miłość i przyjaźń – mówiła prezes Diakonii Kościoła Ewangelicko-Reformowanego Biruta Pachnik. Podkreśliła również, że mimo, iż Kościół Ewangelicko-Reformowany jest w Polsce nieliczny, to akcja ta ma duże znaczenie dla jego członków i Diakonii.
Partnerstwo pomiędzy dwiema parafiami przy Kościołach Pokoju trwa już prawie 10 lat. Współpraca realizowana jest na wielu płaszczyznach, więzi przyjaźni zaciskane są nie tylko pomiędzy księżmi, radą parafialną, ale również pomiędzy parafianami i młodzieżą. Owocem tej współpracy był wspólny wyjazd konfirmantów w kwietniu br. na wycieczkę „Śladami ks. dr Marcina Lutra”, gdzie zwiedziliśmy miejsca bliskie osobie naszego reformatora. 
Tym razem gospodarz, ks. Georg Friedrich Metzger, przygotował dla nas zwiedzanie frankfurckiego lotniska, jednego z największych w Europie. Mieliśmy możliwość z bliska zobaczyć największe samoloty, takie jak Airbus 820, czy Boeing 787. Dowiedzieliśmy się, że na tym lotnisku pracuje ponad 50 tyś. ludzi, co stanowi dwukrotność mieszkańców Jawora. Ponadto, w ramach zwiedzania, przeszliśmy pełną kontrolę pasażerów. Jako, że większość z nas nie miała jeszcze okazji latać samolotem, była to duża atrakcja. Pełni wrażeń po pobycie na lotnisku, udaliśmy się do Muzeum Biblii we Frankfurcie, gdzie obejrzeliśmy narzędzia i naczynia służące pierwszym chrześcijanom. 
Każdy z nas odbił, na pamiątkę, stronę z Pisma Św. na jednym z pierwszych urządzeń drukarskich. Wieczorem spotkaliśmy się z kolegami i koleżankami z partnerskiej parafii. Po wspólnej kolacji graliśmy w gry i zabawy integracyjne. Jednocześnie przełamywaliśmy barierę językową.
Nazajutrz uczestniczyliśmy w niedzielnym nabożeństwie, podczas którego czytaliśmy teksty w języku polskim i niemieckim. Po nabożeństwie pojechaliśmy do Gißen, gdzie znajduje się muzeum matematyki. Cztery piętra doświadczeń, interaktywnych zadań, gier udowodniły nam, że ten nielubiany przez wielu przedmiot może być naprawdę ciekawy, a nawet zabawny.
Jak zwykle w takich sytuacjach trudno było nam się rozstać. Jednak jesteśmy już umówieni na przyszły rok, kiedy to młodzież z Offenbach, odwiedzi nasze miasto, i naszą parafię. Dzięki takim kontaktom chętniej uczymy się języków obcych, żeby móc swobodnie rozmawiać z rówieśnikami zza granicy.
Tym samym dobiegł końca I etap remontu kościoła. Prace remontowe rozpoczęto w lipcu, a zakończono odbiorem konserwatorskim 14 listopada 2013 roku. Na dachu położona została dachówka w kolorze antracyt. Radość Parafian i wdzięczność wobec osób i instytucji wyrażona została w czasie nabożeństwa w słowach podziękowań i pozdrowień. 
Kazanie wygłosił ks. bp Ryszard Bogusz – zwierzchnik Diecezji Wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Liturgię prowadzili: ks. Karol Macura z Drogomyśla, ks. Tomasz Stawiak z Jawora, ks. Daniel Jordanov z partnerskiej Parafii Ewangelickiej Schleife oraz ks. Cezary Królewicz. 
Pieśnią służył Chór Nadzieja z zaprzyjaźnionej Parafii Ewangelicko-Augsburskiej z Drogomyśla. 
Obecny był Arkadiusz Słowiński – burmistrz miasta Lubań, który przekazał podziękowanie za zaproszenie oraz wyraził swoją osobistą radość z faktu, że od ośmiu lat kościół ewangelicki w Lubaniu żyje nowym życiem, życiem parafialnym z coraz większym zaangażowaniem. 
Kolejnym tego przejawem, jak zauważył, jest rozpoczęcie remontu kościoła. Zespół Inżynierów Ałykow nadzorujący przebieg prac remontowych reprezentował Krzysztof Ałykow. Na nabożeństwie obecny był również Edgar Barcikowski z Wrocławia pełniący funkcję prezesa Stowarzyszenia Przedsiębiorców Ewangelickich. 
W słowach pozdrowień głos zabrał dr Peter Schabe z Niemiecko – Polskiej Fundacji Ochrony Zabytków Kultury i ks. dr Hans-Ulrich Minke w imieniu Wspólnoty Ewangelickich Ślązaków. 
Dr Peter Schabe mówił o wsparciu finansowym remontu ze środków Republiki Federalnej Niemiec, Unii Kościołów Ewangelickich Ewangelickiego Kościoła Niemiec, Fundacji Eriki Simon z Rinteln oraz Fundacji Kościelnej Ewangelickiego Śląska. 
Wszystkim tym instytucjom dziękował za wsparcie i współpracę, aby urzeczywistnić plany lubańskiej Parafii dotyczące rozpoczęcia remontu dachu kościoła. 
Ks. dr Hans-Ulrich Minke podziękował Fundacji Johanna Hermanna, Kościelnej Fundacji Ewangelickiego Śląska, miastu Hildesheim oraz wielu innym darczyńcom z Niemiec. 
Ks. Cezary Królewicz dziękował w imieniu lubańskiej Parafii Ewangelickiej Bratniej Pomocy im. Króla Szwedzkiego Gustawa Adolfa z Polski oraz z Lipska, Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa Dolnośląskiego, miastu Lubań, partnerskiej Parafii Ewangelickiej Schleife/Slepo, Dolnośląsko-Górnołużyckiemu Ewangelickiemu Okręgowi Kościelnemu i Związkowi Śląsko-Górnołużyckich Okręgów Kościelnych. 
Złożył także szczególne podziękowanie członkom lubańskiej Parafii Ewangelickiej za ich wkład finansowy w remont.
Słowa podziękowań i pozdrowień były jeszcze kierowane przy wspólnym posiłku m.in. przez ks. Daniela Jordanov’a, inż. Krzysztofa Ałykowa, ks. Karola Macurę i ks. Cezarego Królewicza. 
Wyrażano wielokrotnie nadzieję, że niebawem nastąpią dalsze etapy prac remontowych lubańskiego kościoła.
Rok 2013 jest rokiem wyjątkowej liczby turystów z Japonii. Szczególne jednak było jedno z październikowych popołudni, kiedy do naszego wyjątkowego kościoła, zawitała pani Anna Komorowska, żona urzędującego prezydenta. 
Pierwsza Dama okazała się doskonale przygotowana ze znajomości zasad wyznania ewangelickiego, a także historii tego niezwykłego obiektu. Prawie godzinna wizyta upłynęła na rozmowie o dziejach śląskich ewangelików, zwiedzaniu przeróżnych zakamarków kościoła, oraz koncercie organowym, specjalnie przygotowanym przez Parafię, dla wyjątkowego gościa. 
Na organach grał p. Marcin Armański. Na zakończenie wizyty, Pani Prezydentowa, wpisała się do księgi pamiątkowej, oraz obiecała, że powróci do Jawora, tym razem z mężem. 
I tak niemal sto lat po wizycie cesarzowej, Auguście Victorii, pani Anna Komorowska stała się drugą w historii żoną urzędującej głowy państwa, która odwiedziła naszą parafię.
Ocalał ze zniszczeń wojennych oraz przetrwał czasy komunizmu. Od dnia 6 listopada 1996 – kiedy obiekt zwrócono Kościołowi Ewangelickiemu – ponownie rozbrzmiewa w nim Słowo Boże, modlitwa i śpiew. Tak było też w dniu 8 listopada 2013 roku podczas uroczystego nabożeństwa dziękczynnego. 
Licznie zgromadzeni wierni i duchowieństwo z kraju i zagranicy mogli wysłuchać kazania Biskupa Kościoła ks. Jerzego Samca, wspólnie śpiewać z chórem chłopięcym Filharmonii Wrocławskiej pod dyrekcją dr Małgorzaty Podzielny oraz chórem kameralnym Cantores Minores Wratislavienses, którym dyrygował Piotr Karpeta. 
Na organach grał kantor parafii Tomasz Kmita-Skarsgard, który przygotował całość wyjątkowej oprawy muzycznej nabożeństwa, podczas którego wykonano następujące utwory: Toccatę d-moll dorycka BWV 538 Jana Sebastiana Bacha, Alleluja z Heut triumphieret Gottes Sohn BuxWV43 Dietricha Buxtehude, Psalm 84 do muzyki Herberta Murril’a, Modlitwę o Pokój Norberta Blacha, Agnus Dei Józefa Świdera oraz Fugę d-moll dorycka BWV 538 Jana Sebastiana Bacha
Obchody urodzin kościoła na Sępolnie odbywały się w 20. roku od powołania parafii Św. Krzysztofa. Dziękczynienie za Mieszkanie Boga pośród nas łączy się z dziękczynieniem za umożliwianie dolnośląskim Niemcom ewangelickiego wyznania posiadania własnej parafii zakotwiczonej w naszej Jednocie. 
Bez osobowości prawnej zbór mniejszości niemieckiej we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku nie byłby tym, czym jest dziś: samowystarczalną parafią tętniącą życiem, nabożeństwem, muzyką oraz służbą dla społeczeństwa.
Gisela Hartwig z Chemnitz, Johanna Kirschke z Berlina, Janusz Witt z Wrocławia, pastor Heinz Lischeke z Zerbst. Wszyscy oni, tak jak my i wielu innych, zgromadzonych podczas obu uroczystości, kiedyś na drodze swojego życia napotkali ten kościół.
Jednym z nich był ks. Ryszard Janik, późniejszy proboszcz z Jaworza, radca Konsystorza oraz przez 34 lata prezes Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa. W 1948 roku, jako młody chłopak, stał przed drzwiami kościoła na Sępolnie, które zabite były szczelnie deskami. Dziś te drzwi otwarły się przed nim na oścież, lecz choroba uniemożliwiła mu cielesne przybycie do Wrocławia. 
Były prezes GAW skierował do świętującego zboru uroczyste słowo, oto jego fragment: „Niechaj testament Przodków będzie nadal żywy i niech napełnia te Boże Sienie „…mit Liebe und Glaubenskraft. (..) Oby te mury nie musiały zaznać tego, co spotkało je w 1945r., ani tego czym je uczyniono potem(kino), a Zbór nie był jego własności pozbawiony, lecz by je ożywiał Boży Duch i żywotny Boży Zbór!”
