Archiwum kategorii: Informacje

Koniec roku szkolnego w Jaworze

Niezwykle intensywnie przebiegało zakończenie roku szkolnego w Parafii przy Kościele Pokoju w Jaworze. W środę 19. czerwca 2013 roku tradycyjnie już spotkaliśmy się na rodzinnym pikniku w Jaworskim Ośrodku Sportu „Jawornik”, gdzie rozegraliśmy mecz plażowej piłki nożnej. Oprócz piłki nożnej próbowaliśmy sił w ringo,  w rzutach do celu oraz skokach na skakance. Od środy oczekiwaliśmy już sobotniego wyjazdu na Tropikalną Wyspę do Krausnick k/Berlina. Wyjazd ten możliwy był dzięki środkom uzyskanym ze sprzedaży kartek i ozdób świątecznych, wykonanych przez dzieci i rodziców, a następnie sprzedanych w czasie adwentowych kiermaszy. Część zebranej kwoty przeznaczona została na cele diakonijne, a część na naszą wycieczkę. Wodnym szaleństwom nie było końca. Od rana do wieczora atrakcje słynnej Tropical Islands były do naszej dyspozycji. Mimo zmęczenia i późnego powrotu, w komplecie stawiliśmy się na niedzielnym nabożeństwie, by odebrać zasłużone świadectwa szkolne i dyplomy uczestnictwa w szkółkach niedzielnych (dla najmłodszych). W czasie wyjazdu ustaliliśmy, że w tym roku również będziemy się spotykać na jesiennych zajęciach plastycznych, by wykonać świąteczne ozdoby, z których dochód przekazać chcemy na rehabilitację naszego najmłodszego kolegi chorego na autyzm, a część, na kolejny atrakcyjny wyjazd.

Uczestniczka

Related Images:

Nowy proboszcz w Jeleniej Górze – Cieplicach

W niedzielę, 2 czerwca 2013 roku odbyło się wprowadzenie ks. Sebastiana Kozieła w urząd proboszcza parafii w Jeleniej Górze Cieplicach.

Ks. Sebastian Kozieł służy w cieplickiej parafii od maja 2010 r. Dotychczas jako proboszcz administrator przeprowadził remont dachu kościoła, a także rozpoczął remont kościelnych okien. Najważniejsza jest jednak dla niego służba duszpasterska i głoszenie Słowa Bożego.

Wprowadzenia w urząd proboszcza dokonał ks. bp Ryszard Bogusz w obecności asystentów – ks. radcy Edwina Pecha z parafii w Karpaczu oraz ks. Marcina Pysza z Pisza. Skierowali oni do cieplickiego duchownego słowa wyjęte z Pisma Świętego, które mają go w dalszej służbie prowadzić. Liturgię wstępną prowadził ks. Michał Matuszek (wikariusz Ustroń Polana) wraz z księdzem Marcinem Pyszem.

Nie można pominąć wspaniałej oprawy muzycznej, która tego dnia była wyjątkowa z kilku powodów. Po pierwsze przybył wspaniały chór ewangelicki mieszany z Ustronia Polany i Dobki, co więcej do kościoła zapraszała spacerowiczów uzdrowiskowego deptaka kilkuosobowa orkiestra dęta. Dla diasporalnej parafii to naprawdę wielkie przeżycie.

Po drugie – błogosławieństwo irlandzkie przy akompaniamencie Andrzeja Gniewka (skrzypce) oraz Marii Erdman (organy) zaśpiewała nasza parafianka, Urszula Gniewek. W końcu też nie można pominąć cieplickiej organistki Marii Erdman, która przygotowała utwory J. S. Bacha.

Kazanie zgodnie z tradycją wygłosił wprowadzany ks. Sebastian Kozieł, który mówił o tym że warto mieć marzenia i je realizować – nie tylko jako dzieci, ale też jako dorośli. Zwrócił uwagę na to, aby takie marzenia były związane z naszym życiem z Bogiem.

Po nabożeństwie wszyscy udaliśmy się do pobliskiego hotelu na wspólny obiad.

***

Ks. Sebastian Kozieł urodził się 17 marca 1978 r. Jako wikariusz służył w Warszowicach i Żorach od 2005 r., potem w Ostródzie od 2008 r.- jako proboszcz administrator. Od maja 2010 rozpoczął służbę jako proboszcz administrator w Jeleniej Górze Cieplicach. 24 lutego 2013 jednogłośnie wybrany proboszczem w Jeleniej Górze Cieplicach. W latach 2007- 2010 Duszpasterz Młodzieży Diecezji Mazurskiej, a od 2010 r. Duszpasterz Młodzieży w Diecezji Wrocławskiej.

Jest żonaty i ma syna.

za www.luteranie.pl

 

Related Images:

Prześwietlanie Kościoła Pokoju

Aby zachować Wyjątkową Uniwersalną Wartość… Gospodarze miejsc UNESCO w Polsce, pracownicy Narodowego Instytutu Dziedzictwa oraz zagraniczni koordynatorzy ds. światowego dziedzictwa z Anglii i Niemiec spędzili dwa dni na placu Pokoju w Świdnicy. We wtorek i środę  w czasie warsztatów, omawiano  problemy zawarte w sprawozdaniu z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa. – Aktualnie jesteśmy w drugim okresie sprawozdawczym, w którym biorą udział Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy znajdujące się na liście UNESCO od ponad 11 lat. Poprzedni raport dotyczył dóbr kultury wpisanych na listę światowego dziedzictwa przed 1998 rokiem – mówi ks. Waldemar Pytel, proboszcz parafii ewangelickiej, odpowiedzialnej za wprowadzenie danych do sprawozdania dla obu Kościołów Pokoju. W powstawaniu sprawozdania aktywnie uczestniczą opiekunowie zabytków, ponieważ to oni najlepiej potrafią ocenić aktualną sytuację społeczną, konserwatorską, finansową danego obiektu. Podczas spotkania dyskutowano część raportu dotyczącą ochrony, zarządzania i monitoringu. Szczegółowe pytania dotykają różnych obszarów współczesnego funkcjonowania zabytku. Ocenie podlega jego stan techniczny, zaawansowanie prac konserwatorskich, zasoby finansowe, poziom bezpieczeństwa, wykorzystanie dobra kultury do prowadzenia badań naukowych, projektów edukacyjnych. Pomocą w zrozumieniu poszczególnych zagadnień służyli zagraniczni goście, którzy zaprezentowali swoje doświadczenia w zarządzaniu, ale też monitorowaniu miejsc UNESCO w Niemczech i Anglii. Odnośnie każdego zabytku UNESCO na świecie jest sporządzany co sześć lat raport określający kondycję obiektu i stan zachowania jego Wyjątkowej Uniwersalnej Wartości.  Warunkiem wpisu miejsca o charakterze kulturowym na Listę Światowego Dziedzictwa jest uznanie wyjątkowości w oparciu o co najmniej jedno spośród pięciu kryteriów, kryterium VI dotyczy wartości niematerialnych i może być stosowane w powiązaniu z pozostałymi wymogami. Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy spełniają warunki zawarte w III, IV i VI kryterium. – W jednym z pytań należy określić poziom świadomości oraz zrozumienia wpisu miejsca na listę UNESCO wśród lokalnej społeczności, władz miejskich, odwiedzających, branży turystycznej i lokalnych przedstawicieli biznesu i przemysłu – mówi ks. Waldemar Pytel. – Odpowiadając na to pytanie starałem się znaleźć punkt, do którego doszliśmy po kilku latach różnorodnych działań informacyjnych, promocyjnych i edukacyjnych na temat Kościoła Pokoju.  Bo nadanie świątyni  statusu miejsca światowego dziedzictwa miało znaczący wpływ na podjęcie przez nas  projektów budujących świadomość . Ale na ile starania te przyniosły efekt? – zastanawia się ks. Pytel. Oprócz intensywnej pracy uczestnicy konferencji zwiedzili Kościół Pokoju, w którego wnętrzu wysłuchali koncertu organowego. W „baroccafe” spróbowali najnowszego specjału – pierników z wizerunkiem świątyni. A w Centrum Promocji i Partnerstwa UNESCO po wystawie „Wiara jak serce ze spiżu. Skarby Kościoła Pokoju w Świdnicy” oprowadzili ich wolontariusze, którzy do roli przewodników przygotowywali się od grudnia ubiegłego roku uczestnicząc w projekcie „Dla siebie, dla innych – międzypokoleniowe działania z historią w tle,” dofinansowanym w ramach Rządowego Programu na Rzecz Aktywizacji Osób Starszych. W trosce o zachowanie najcenniejszych zabytków mających znaczenie dla całej ludzkości, uchwalono podczas Konferencji Generalnej UNESCO w 1972 r. Konwencję o ochronie Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego. Jest to umowa, w której państwa członkowskie  zobowiązują się na swoim terytorium chronić  zabytki o szczególnym znaczeniu przed utratą wyjątkowej uniwersalnej wartości w niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń. Polska podpisała traktat cztery lata po jego powstaniu.  Dokument o globalnym  zasięgu jest także narzędziem służącym międzynawowej współpracy.  W ramach Konwencji tworzona jest Lista Światowego Dziedzictwa, na której do maja 2012 r. znalazło się 936 obiektów. Drugi cykl sprawozdań okresowych z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa rozpoczął się w 2008 roku, ale w Europie i Ameryce Północnej jest realizowany w latach 2012-2015.

Aby zachować Wyjątkową Uniwersalną Wartość… Gospodarze miejsc UNESCO w Polsce, pracownicy Narodowego Instytutu Dziedzictwa oraz zagraniczni koordynatorzy ds. światowego dziedzictwa z Anglii i Niemiec spędzili dwa dni na placu Pokoju w Świdnicy. We wtorek i środę  w czasie warsztatów, omawiano  problemy zawarte w sprawozdaniu z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa. – Aktualnie jesteśmy w drugim okresie sprawozdawczym, w którym biorą udział Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy znajdujące się na liście UNESCO od ponad 11 lat. Poprzedni raport dotyczył dóbr kultury wpisanych na listę światowego dziedzictwa przed 1998 rokiem – mówi ks. Waldemar Pytel, proboszcz parafii ewangelickiej, odpowiedzialnej za wprowadzenie danych do sprawozdania dla obu Kościołów Pokoju. W powstawaniu sprawozdania aktywnie uczestniczą opiekunowie zabytków, ponieważ to oni najlepiej potrafią ocenić aktualną sytuację społeczną, konserwatorską, finansową danego obiektu. Podczas spotkania dyskutowano część raportu dotyczącą ochrony, zarządzania i monitoringu. Szczegółowe pytania dotykają różnych obszarów współczesnego funkcjonowania zabytku. Ocenie podlega jego stan techniczny, zaawansowanie prac konserwatorskich, zasoby finansowe, poziom bezpieczeństwa, wykorzystanie dobra kultury do prowadzenia badań naukowych, projektów edukacyjnych. Pomocą w zrozumieniu poszczególnych zagadnień służyli zagraniczni goście, którzy zaprezentowali swoje doświadczenia w zarządzaniu, ale też monitorowaniu miejsc UNESCO w Niemczech i Anglii. Odnośnie każdego zabytku UNESCO na świecie jest sporządzany co sześć lat raport określający kondycję obiektu i stan zachowania jego Wyjątkowej Uniwersalnej Wartości.  Warunkiem wpisu miejsca o charakterze kulturowym na Listę Światowego Dziedzictwa jest uznanie wyjątkowości w oparciu o co najmniej jedno spośród pięciu kryteriów, kryterium VI dotyczy wartości niematerialnych i może być stosowane w powiązaniu z pozostałymi wymogami. Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy spełniają warunki zawarte w III, IV i VI kryterium. – W jednym z pytań należy określić poziom świadomości oraz zrozumienia wpisu miejsca na listę UNESCO wśród lokalnej społeczności, władz miejskich, odwiedzających, branży turystycznej i lokalnych przedstawicieli biznesu i przemysłu – mówi ks. Waldemar Pytel. – Odpowiadając na to pytanie starałem się znaleźć punkt, do którego doszliśmy po kilku latach różnorodnych działań informacyjnych, promocyjnych i edukacyjnych na temat Kościoła Pokoju.  Bo nadanie świątyni  statusu miejsca światowego dziedzictwa miało znaczący wpływ na podjęcie przez nas  projektów budujących świadomość . Ale na ile starania te przyniosły efekt? – zastanawia się ks. Pytel. Oprócz intensywnej pracy uczestnicy konferencji zwiedzili Kościół Pokoju, w którego wnętrzu wysłuchali koncertu organowego. W „baroccafe” spróbowali najnowszego specjału – pierników z wizerunkiem świątyni. A w Centrum Promocji i Partnerstwa UNESCO po wystawie „Wiara jak serce ze spiżu. Skarby Kościoła Pokoju w Świdnicy” oprowadzili ich wolontariusze, którzy do roli przewodników przygotowywali się od grudnia ubiegłego roku uczestnicząc w projekcie „Dla siebie, dla innych – międzypokoleniowe działania z historią w tle,” dofinansowanym w ramach Rządowego Programu na Rzecz Aktywizacji Osób Starszych. W trosce o zachowanie najcenniejszych zabytków mających znaczenie dla całej ludzkości, uchwalono podczas Konferencji Generalnej UNESCO w 1972 r. Konwencję o ochronie Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego. Jest to umowa, w której państwa członkowskie  zobowiązują się na swoim terytorium chronić  zabytki o szczególnym znaczeniu przed utratą wyjątkowej uniwersalnej wartości w niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń. Polska podpisała traktat cztery lata po jego powstaniu.  Dokument o globalnym  zasięgu jest także narzędziem służącym międzynawowej współpracy.  W ramach Konwencji tworzona jest Lista Światowego Dziedzictwa, na której do maja 2012 r. znalazło się 936 obiektów. Drugi cykl sprawozdań okresowych z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa rozpoczął się w 2008 roku, ale w Europie i Ameryce Północnej jest realizowany w latach 2012-2015.

Aby zachować Wyjątkową Uniwersalną Wartość… Gospodarze miejsc UNESCO w Polsce, pracownicy Narodowego Instytutu Dziedzictwa oraz zagraniczni koordynatorzy ds. światowego dziedzictwa z Anglii i Niemiec spędzili dwa dni na placu Pokoju w Świdnicy. We wtorek i środę  w czasie warsztatów, omawiano  problemy zawarte w sprawozdaniu z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa. – Aktualnie jesteśmy w drugim okresie sprawozdawczym, w którym biorą udział Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy znajdujące się na liście UNESCO od ponad 11 lat. Poprzedni raport dotyczył dóbr kultury wpisanych na listę światowego dziedzictwa przed 1998 rokiem – mówi ks. Waldemar Pytel, proboszcz parafii ewangelickiej, odpowiedzialnej za wprowadzenie danych do sprawozdania dla obu Kościołów Pokoju. W powstawaniu sprawozdania aktywnie uczestniczą opiekunowie zabytków, ponieważ to oni najlepiej potrafią ocenić aktualną sytuację społeczną, konserwatorską, finansową danego obiektu. Podczas spotkania dyskutowano część raportu dotyczącą ochrony, zarządzania i monitoringu. Szczegółowe pytania dotykają różnych obszarów współczesnego funkcjonowania zabytku. Ocenie podlega jego stan techniczny, zaawansowanie prac konserwatorskich, zasoby finansowe, poziom bezpieczeństwa, wykorzystanie dobra kultury do prowadzenia badań naukowych, projektów edukacyjnych. Pomocą w zrozumieniu poszczególnych zagadnień służyli zagraniczni goście, którzy zaprezentowali swoje doświadczenia w zarządzaniu, ale też monitorowaniu miejsc UNESCO w Niemczech i Anglii. Odnośnie każdego zabytku UNESCO na świecie jest sporządzany co sześć lat raport określający kondycję obiektu i stan zachowania jego Wyjątkowej Uniwersalnej Wartości.  Warunkiem wpisu miejsca o charakterze kulturowym na Listę Światowego Dziedzictwa jest uznanie wyjątkowości w oparciu o co najmniej jedno spośród pięciu kryteriów, kryterium VI dotyczy wartości niematerialnych i może być stosowane w powiązaniu z pozostałymi wymogami. Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy spełniają warunki zawarte w III, IV i VI kryterium. – W jednym z pytań należy określić poziom świadomości oraz zrozumienia wpisu miejsca na listę UNESCO wśród lokalnej społeczności, władz miejskich, odwiedzających, branży turystycznej i lokalnych przedstawicieli biznesu i przemysłu – mówi ks. Waldemar Pytel. – Odpowiadając na to pytanie starałem się znaleźć punkt, do którego doszliśmy po kilku latach różnorodnych działań informacyjnych, promocyjnych i edukacyjnych na temat Kościoła Pokoju.  Bo nadanie świątyni  statusu miejsca światowego dziedzictwa miało znaczący wpływ na podjęcie przez nas  projektów budujących świadomość . Ale na ile starania te przyniosły efekt? – zastanawia się ks. Pytel. Oprócz intensywnej pracy uczestnicy konferencji zwiedzili Kościół Pokoju, w którego wnętrzu wysłuchali koncertu organowego. W „baroccafe” spróbowali najnowszego specjału – pierników z wizerunkiem świątyni. A w Centrum Promocji i Partnerstwa UNESCO po wystawie „Wiara jak serce ze spiżu. Skarby Kościoła Pokoju w Świdnicy” oprowadzili ich wolontariusze, którzy do roli przewodników przygotowywali się od grudnia ubiegłego roku uczestnicząc w projekcie „Dla siebie, dla innych – międzypokoleniowe działania z historią w tle,” dofinansowanym w ramach Rządowego Programu na Rzecz Aktywizacji Osób Starszych. W trosce o zachowanie najcenniejszych zabytków mających znaczenie dla całej ludzkości, uchwalono podczas Konferencji Generalnej UNESCO w 1972 r. Konwencję o ochronie Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego. Jest to umowa, w której państwa członkowskie  zobowiązują się na swoim terytorium chronić  zabytki o szczególnym znaczeniu przed utratą wyjątkowej uniwersalnej wartości w niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń. Polska podpisała traktat cztery lata po jego powstaniu.  Dokument o globalnym  zasięgu jest także narzędziem służącym międzynawowej współpracy.  W ramach Konwencji tworzona jest Lista Światowego Dziedzictwa, na której do maja 2012 r. znalazło się 936 obiektów. Drugi cykl sprawozdań okresowych z realizacji Konwencji światowego dziedzictwa rozpoczął się w 2008 roku, ale w Europie i Ameryce Północnej jest realizowany w latach 2012-2015.

Related Images:

Święto Parafialne w Lubaniu

Święto Parafialne lubańskiej Parafii Ewangelickiej odbyło się 19 maja 2013 roku w dniu Święta Zesłania Ducha Świętego. Jak co roku ma ono przypominać o jej reaktywowaniu w 2005 roku. Ponowna samodzielność Parafii Ewangelickiej w Lubaniu przyczyniła się do jej znacznego rozwoju i to już po kilku latach. Budowa samodzielnej struktury parafialnej funkcjonującej na dużym obszarze wiązała się i nadal wiąże się z niemałym wysiłkiem finansowym. Efektem tego jest posiadanie własnego Domu Parafialnego służącego do prowadzenia działalności parafialnej oraz jako mieszkanie duchownego. Znajduje się on tuż obok historycznego kościoła Marii Panny oraz 3 filiałów: w Bolesławcu, Zgorzelcu i Bogatyni. Każde Święto Parafialne rozpoczyna się od nabożeństwa dziękczynnego. Wtedy odbywa się w Parafii tylko jedno nabożeństwo w Lubaniu, a Parafianie docierają ze wszystkich filiałów, aby wspólnie świętować. Tegoroczne nabożeństwo połączone było z wstąpieniem do Parafii 4 nowych osób oraz chrztem dziecka. W czasie liturgii śpiewał Chór Marcina Lutra z Parafii Ewangelickiej Śródmieścia Görlitz. Zgodnie ze zwyczajem po nabożeństwie wszyscy zgromadzili się przed Domem Parafialnym, aby w miłej atmosferze i przy pięknej pogodzie mieć czas na rozmowy. Smażono jajecznicę, ale były też przysmaki z grilla i duży wybór wypieków. Poruszano też wiele spraw z bieżącego życia Parafii w tym planowany remont dachu kościoła parafialnego w Lubaniu.

ks. Cezary Królewicz

Related Images:

Spotkanie młodzieży z Dolnego Śląska we Wrocławiu

Nietypowo, bo o godzinie 15.00 w niedzielę (19.05.2013), ławki wrocławskiego kościoła ewangelickiego zaczęły zapełniać się młodymi ludźmi z Jawora, Świdnicy, Karpacza, Sycowa i oczywiście z Wrocławia. Gospodarze walczyli z rzutnikiem, który początkowo odmawiał współpracy, a zespół stroił instrumenty. Z niewielkim poślizgiem rozpoczęło się nabożeństwo młodzieżowe. Ksiądz Marcin Orawski przywitał młodzież wraz z opiekunami z parafii z Dolnego Śląska, po czym głos oddał zespołowi MBand, który poprowadził nas w śpiewie i czuwał nad programem. Ksiądz Tomek Stawiak z Jawora wygłosił kazanie, w którym zachęcił nas do odpowiedzenia sobie na pytania: „Czy lubię to, co robię?”, „Czy to, co robię jest fajne?” i czy w związku z tym Kościół może tez być „fajny”. I w ogóle czy wypada powiedzieć, że Kościół jest „fajny”?

Energiczny śpiew pozbawił nas nieco sił i wzbudził apetyty, dlatego po nabożeństwie przenieśliśmy się do salki parafialnej… A tam regeneracyjną dawkę miała nam zapewnić jajecznica na boczku ze szczypiorkiem. Kuchnię dobrowolnie(!) opanowali panowie, a co poniektórzy nie wzbraniali się nawet przed fartuszkiem. Efekt był powalający, a zapach jajecznicy zwabił nawet samego bp. Bogusza.

Czekając na te pyszności mieliśmy czas, by odświeżyć sobie pamięć i przypomnieć imiona kolegów i koleżanek z parafii sąsiednich. Idąc z duchem czasu dalsze zapoznawanie się przybrało formę multimedialną. Jako pierwsi zaprezentowali się gospodarze. Prezentacja przypomniała diecezjalne wydarzenia, jak np. zjazd młodzieży w 2010 roku oraz rekolekcje w Karpaczu i Jaworze. Dzięki zdjęciom dowiedzieliśmy się, co ciekawego dzieje się w naszych parafiach, kto jest w naszym wieku, kto się czym zajmuje, a nawet czego nie lubi. Po odpoczynku i zregenerowaniu sił, chętni grali w piłkę na podwórku, a ci nieco mniej aktywni dyskutowali przy domowym cieście i owocach.

Mając na uwadze drogę powrotną do domu, goście zaczęli się rozjeżdżać ok. 18:30. Gospodarzy czekało jeszcze sporo pracy, by posprzątać po tym małym zamieszaniu, ale na szczęście chętnych do pomocy nie brakowało. Uwinęliśmy się ze wszystkim raz dwa.

Już snujemy plany odnośnie kolejnych wspólnych działań i odwiedzin między parafialnych. Bo przecież Kościół może być f a j n y.

Tekst: Karina Hübsch

Zdjęcia: Iwona Orawska

Related Images: