Rozpoczął się ADWENT – czas oczekiwania, czas refleksji nad własną duchowością, czas świadomego przeżywania wiary, czas poszukiwania sensu życia w Chrystusie.
W Kościele Adwent rozpoczyna nowy rok kościelny, który – w odróżnieniu od roku kalendarzowego – rozpoczyna się w I Niedzielę Adwentu (od łac. „Adventus” tzn. „Przyjście”) i trwa najmniej 22 dni, a najwięcej 28 dni, posiada 4 niedziele adwentowe. Jest on przygotowaniem na przyjście Chrystusa, wspomnieniem okresu przed pierwszym przyjściem Pańskim. Posiada charakter zarówno radosny, jak i pokutny. Jest wezwaniem do przygotowania na powtórne przyjście Chrystusa.
Dla ewangelików Adwent był i jest szczególnym czasem roku kościelnego. W tym okresie wierni częściej przychodzą do kościołów i kaplic, są częstszymi uczestnikami Komunii Św. W tygodniu wierni gromadzą się podczas tzw. tygodniowych nabożeństw adwentowych, które w parafiach odprawiane są często przez duchownych z sąsiednich parafii.
Nierozerwalnie związana z polską tradycją adwentową ewangelików jest muzyka tego okresu roku kościelnego. Przykładem takim jest pieśń-hymn, wybrzmiewający w domach i podczas każdego nabożeństwa adwentowego. To dynamiczny i radosny utwór powstały w Niemczech na początku XIX wieku do muzyki Georga Friedricha Händla z Oratorium Juda Machabeusz nosi tytuł: „Córko Syjońska”. Jest to najbardziej znany adwentowy utwór muzyczny, a jego popularność jest porównywalna do kolędy Cicha Noc.
W tym czasie, w każdym ewangelickim domu pojawia się tradycyjny Wieniec Adwentowy, wokół którego przy zapalonych świecach gromadzi się rodzina, śpiewane są pieśni adwentowe, czytane jest Słowo Boże i zmawiana modlitwa. Wieniec Adwentowy jest również obecny w części ołtarzowej ewangelickich kościołów i kaplic. Zazwyczaj upleciony z zielonych gałązek jest ozdobiony czerwoną wstążką z czterema świecami, zapalanymi kolejno w każdą niedzielę Adwentu.
Historia Wieńca Adwentowego wiąże się z osobą ewangelickiego duchownego ks. Jana Wicherna, który w grudniu 1839 roku, w sali modlitw ewangelickiego ośrodka dla sierot z biednych dzielnic Hamburga zapalił pierwszą świecę adwentowego wieńca.
W domach popularny jest inny ewangelicki zwyczaj: kalendarz adwentowy – specjalny kalendarz służący do odliczania dni od pierwszego dnia adwentu do Wigilii Bożego Narodzenia. Każdego dnia adwentu odkrywa się kolejny kartonik za którym ukryta jest słodka niespodzianka. Zwyczaj ten znany jest i pielęgnowany w wielu krajach na całym świecie w rodzinach chrześcijańskich.
W parafiach odbywają się również tradycyjne adwentówki czyli spotkania dla dzieci, młodzieży czy innych grup parafialnych które – w adwentowej atmosferze – wspólnie modlą się i rozważają Słowo Boże.
Na wielu adwentówkach zachował się zwyczaj rozdawania – przygotowanych dla każdego uczestnika spotkania – wyroczków. Są to krótkie fragmenty różnorodnych tekstów biblijnych, dobrane tak, aby poruszały i inspirowały do osobistej refleksji wiary. Wyroczki mają zazwyczaj formę zakładek książkowych lub małych fiszek.
W Adwencie rozprowadzane są przez Diakonię Polską świece Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom.
Przez cały czas Adwentu i okres Bożego Narodzenia nad ołtarzem lub przed kościołem nad głównym wejściem zapalona jest „Gwiazda Adwentowa”, którą nazwany jest w proroctwach starotestamentowych przyszły Mesjasz Jezus Chrystus. Ta pięcioramienna gwiazda symbolizuje Pana Jezusa Chrystusa. Pochodzi ona od wspólnoty „Braci Czeskich” w Herrnhut.
za: luteranie.pl
Tematem przewodnim była nadzieja w nawiązaniu do przewodniej myśli roku 2024 ogłoszonego przez Kościół Rokiem Nadziei. W programie obrad pierwszego dnia znalazła się relacja radcy synodalnego Łukasza Cieślaka dotycząca jesiennej sesji Synodu Kościoła. Następnie ks. bp Waldemar Pytel przedstawił aktualności z życia diecezji wrocławskiej oraz kalendarz wyborczy związany z dobiegającą do końca obecną kadencją biskupa diecezji wrocławskiej. Dzień zakończyło nabożeństwo w miejscowym dawnym kościele ewangelickim przygotowane i prowadzone przez ks. Jerzego Gansela.
Synod pracował w grupach nawiązując do tego wykładu. Nadzieja dnia powszedniego była tematem grupy prowadzonej przez Stefanię Goździk. Nadzieja nieba tematem grupy prowadzonej przez ks. radcę Marcina Orawskiego, a Nadzieja Kościoła tematem grupy, której moderatorem był radca Łukasz Cieślak. Tradycyjnie w godzinach popołudniowych znalazł się czas na spacer słoneczną plażą, a po nim miała miejsce sesja plenarna połączona z dyskusją wokół poruszanych w grupach zagadnień.
Drugi dzień obrad zakończyła modlitwa Andrzeja Wątorskiego oraz kolacja na terenie Wolińskiego Parku Narodowego przygotowana przez państwa Smolczyńskich.
Drugi raz zwierzchnicy przygranicznych diecezji spotkali się w Szczecinie. Trzecie ekumeniczne konsultacje zorganizowane zostały przez diecezję wrocławską Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, przy współpracy z archidiecezją wrocławską Kościoła Rzymskokatolickiego, 15. października 2024 roku.
