Wielki Czwartek jest w Kościele pamiątką ustanowienia przez Chrystusa Sakramentu Ołtarza nazywanego także Komunią Świętą (Eucharystią) lub Wieczerzą Pańską.
W tym dniu odprawiane są przeważnie nabożeństwa wieczorne, podczas których wspomina się wydarzenie, które – nazwane Ostatnią Wieczerzą – miało miejsce w Jerozolimie.
Jest to w liturgii Kościoła dzień radości i wdzięczności. Ołtarz jest nakryty na biało, a wierni w zborze śpiewają radosne: „Chwała Bogu na wysokościach”. W czasie tego hymnu dzwony dzwonią po raz ostatni. Będą milczeć aż do Wielkiej Nocy.
Luteranie wierzą, że Komunia Święta jest sakramentem, to znaczy ustanowionym przez Jezusa Chrystusa widzialnym znakiem niewidzialnej łaski Bożej oraz, że jest to prawdziwe ciało i prawdziwa krew Chrystusa, w chlebie i winie i pod postacią chleba i wina, dana chrześcijanom przez Słowo Chrystusa..
Zgodnie z ustanowieniem Chrystusa, Komunia Święta jest udzielana wszystkim wierzącym pod dwiema postaciami – chleba i wina. Tradycyjnie, wierni uczestniczą w Komunii Świętej przy ołtarzu przyjmując postawę klęczącą.
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce zaprasza do Komunii Świętej nie tylko ewangelików reformowanych i metodystycznych, z którymi jest w tzw. wspólnocie ambony i ołtarza, ale także wszystkich chrześcijan, którzy wierzą w realną obecność Chrystusa w Sakramencie Ołtarza.