Boże nadziei, miłosierny Ojcze, wznosimy do ciebie nasze serca!
Wpośród ciemności wojny dostrzegamy światłość Twojego Królestwa,
wpośród rozpaczy doświadczamy tajemnicy wiecznej nadziei,
wpośród brutalnej rzeczywistości wojny odkrywamy głębię wiary.
Kochający nasz Ojcze, do Ciebie wznosimy dziś naszą modlitwę.
Doświadczając trwającej od dwóch lat, wyniszczającej wojny,
która każdego dnia niesie ze sobą zniszczenie i śmierć,
czujemy się wyczerpani.
Nasze wołania stają się coraz cichsze, ale jednocześnie bardziej ufne:
Wiemy, że Ty nas wysłuchujesz.
Widzimy Ciebie, Niewidzialnego, oczyma naszej duszy,
słyszymy głos Twojego Ducha Świętego, który bez słów przemawia w naszych sercach,
rozpoznajemy Twoje oblicze w miłosierdziu i miłości Twoich dzieci.
Boże, nasze wiara nie upadła, lecz stała się głębsza.
Boże naszego wybawienia!
Bliżej, niż kiedykolwiek wcześniej odczuwamy, czym jest wieczność,
gdy otwiera się przed nami wpośród bólu, ruin i śmierci.
Jej korzenie oparte są głęboko na rzeczywistości Twojego Królestwa.
Miłosierny Ojcze, nasza nadziejo!
Dziś doświadczamy jeszcze silniejszej niepewności, niż przed rokiem.
Rok temu nie było w Ukrainie światła elektrycznego, lecz ludzie oczekiwali, że wkrótce rozbłyśnie światłość wyzwolenia.
Mgła niepewności stała się jeszcze gęstsza,
Lecz niedostrzeżenie nasza nadzieja staje się silniejsza przez działanie Twojego Ducha Świętego.
Wierzymy, że zbliża się dzień Twego powtórnego przyjścia,
dzień uwolnienia i sprawiedliwej odpłaty,
dzień, w którym zniknie grzech, a moc niesprawiedliwości na zawsze upadnie,
dzień, w którym kłamliwe usta na zawsze zostaną uciszone.
Boże nasz, okaż miłosierdzie Ukrainie!
Strach towarzyszy życiu ludzi,
wielu oddało swoje życie, rodziny zostały rozdzielone.
Pociesz wszystkich, którzy utracili swoich najbliższych, wdowy i osierocone dzieci,
W łasce swojej ratuj zniszczone miasta i wsie i pozwól, by ludzie mogli znów powracać do swoich domów, a rodziny, by znów mogły być razem.
Pomóż łagodzić złość i ból cierpiących,
Daj sprawującym władzę umiejętność właściwego oceniania sytuacji i mądrość w podejmowaniu decyzji.
Wlej w poranione ciała i złamane serca prawdziwą nadzieję życia.
Boże, obdarz nas pokojem!
Błogosław Twojemu Kościołowi!
Przyjdź, Twoje Królestwo!
Przyjdź, Panie Jezu! Amen.
22.04.2012 w Lubaniu gościli członkowie Rady Fundacji Kościelnej Ewangelickiego Śląska na zakończenie dwudniowych obrad, które miały miejsce w Świeradowie Zdroju. Na zaproszenie ks. Cezarego Królewicza, będącego przedstawicielem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce w Radzie Fundacji, Rada zapoznana została z bieżącą sytuacją lubańskiej Parafii Ewangelickiej. Praca Rady połączona była z wycieczką do nieodległej Pobiednej, aby poznać losy kościoła ewangelickiego związane z historią tej miejscowości od Reformacji do dziś. Piękno Gór Izerskich i bogata historia kościoła ewangelickiego na tym terenie były dla członków Rady niezapomnianym doświadczeniem. Rada Fundacji wzięła udział w niedzielnym nabożeństwie w kościele ewangelickim w Lubaniu, a jeden z jej członków ks. dr Hans Ulrich Minke, wygłosił kazanie. Wspólny niedzielny obiad i plany na przyszłość były ostatnim akcentem pracy Rady Fundacji.
